Last Glance

Nate and i never get along with each other especially nung grade eight palang kame.
Even tho sanay na ako na maasar because of me being gay and because of my weight naiinis ako sakanya kase we're not that close and kapag nang aasar sya feeling nya close kami.
I know yung mga pang aasar nya is not that serious pero one day sumobra na sya.

Nakasandal ako sa may upuan ko  nang bigla syang dumaan at sinadyang banggain ako.

"Ang taba mo masyado nasasakop mo na yung daan."

"Anlakelake ng daanan kahit dalawang ako kasya jan!
Atsaka sino ka para lait laitin ako kahit kelan di tayo naging close noh."

"Masyado kang matalak kang bakla ka dika nalangmanahimik at gumilid!"

"Edi wow sayo Payatot!"

He glared and at me and punched me on the chest

"Yuck pikon!"
Sabi ko nalang kahit na malakas yung pagkakasuntok nya saaken at ininda ko talaga ng patago.

After that di na kami ulit nagkapansinan and its like he became invisible the whole school year.
Isa pang dahilan di narin sya masyado nakakapasok sa mga huling quarter dahil nabalitaan kong binabantayan niya daw yung kapatid niya.

Pagtapos namin mag grade eight kinansela ang lahat ng pagpasok sa school dahil sa pandemic.
Nag adjust ang lahat sa panibagong paraan ng pagkaklase at dahil don hindi narin napalitan ang section namen at magiging kaklase ko parin hanggang sa grade nine at grade ten ang mga kaklase ko noon.

First day of school noong grade nine habang nag aattendance kame hinanap ng adviser namin si Ethan.

"Okay,Nate Padya?"

"Mam absent daw po sya kasi tumutulong po siya sa trabaho sa ng tatay niya."

"Ay okay ito pala yung nagpaalam saaken.
Class listen alam ko na lahat tayo na apektuhan ng pandemic and ang iba sainyo kailangan pagsabayin ang pagtatrabaho at pag aaral para matustusan ang mga pangangailangan kaya ko kayo pinagbibigyan basta mag paalam lang ng maayos."

I kinda feel bad to hear that and also i feel good for him kase he's willing to do that para makatulong sa pamilya nya.

The whole school year pinpilit nyang pumasok sa mga klase at makapag pasa ng school works.
At some point i just see my self slowly having a crush on him.
Pero i just ignore it dahil din naalala ko mga pinag gagawa nyang kalokohan nung grade eight.

Over time yung pagkakacrush ko sakanya nag-gogrow from just a happy little crush to something more than that.
Nung grade nine we didn't have enough interactions to each other para matrigger pa yung feelings ko lalo.
Not until i started dreaming about him.

Last quarter bago kami matapos sa grade nine out of nowhere he messaged me.

"Neo patingin nga ako ng essay mo example lang.
Di ko kokopyahin pipicturan ko gawa ko pag tapos."

And ofcourse i've been stoping my self for months to make a move to him kaya kilig talaga to the bones paglabas palang ng message nya.
Syempre nag reply agad ako.

"Okay sure wait."

"Thank you agad"

"Pero don't expect too much kase di naman kagandahan gawa ko."

"Okay lang i'll just use it for reference."

After i send him the picture nagtuloy tuloy pa usapan namen kase syempre papahabain ko usapan diba.

"Ah kailangan pala cursive yung essay noh?"

"Hoy di cursive yan!
Muka lang."

"Joke lang Hahahahaha."