Two Dreamer

|1|

Gizem...

Yıl:2012

Sanırım hayatımın en güzel haberi okuldan atılmam olmuştu.Cidden.Ben.İnek.İnek Gizem...

Lisenin hiç hayal ettiğim gibi olmaması benim suçum değildi.Çok bile dayanmıştım.

Öncelikle tek amaçları birileriyle çıkmak olan -nasıl benimle fen lisesindeler anlamadım hiç bir zaman- kızların benim tatlı One Direction aşkıma laf etmeye hakları yoktu.

Ederlerse döverdim.Ki öyle de yaptım...

Ailem şaşkınlığı ve benim atarlarım sayesinde başka bir liseye gidecektim.Okulların kapanmasına az kalmıştı ve son hafta okula gitmeyecektim.

Heyecanla Münire'ye mesaj attım.

Gizem:Kızım ikna ettim sonunda başka bir liseye gideceğim.Alekta movik movik!

Münire:Senin adına sevindim :)

Gizem:Bir dakika...

Gizem:Senin bana şebek demen gerekiyordu.Bir şey mi oldu??

Münire:Sanırım...Bende okuldan atılacağım.İyi yönünden bakacak olursak -senin gibi- o lanet kişilerden kurtulacağım.

Gizem:Ne?Sen ciddi misin?

Münire:Evet.Sanki aynı zamanı bulmuşuz.Sarışın bir kızla okulun önünde yumruk yumruğa kavga ettik.

Gizem:Saç baş değil yani?

Münire:Bana göre değil saç baş.Ama bir yumruk attım...Elim hala acıyor.

Gizem:Ciddi misin sen ya??

Münire:Evet??

Gizem:Vuhu!Bu süper!

Aklıma gelen muhteşem kurnaz planlar ile ellerimi birbirine sürttüm.Bu harika olacaktı.

Münire:Yine ne düşünüyorsun Bayan Vuhu???

Bayan Vuhu demesi benim tercihim değildi.Ama hoşuma gidiyordu.Bana göre lakaplar arkadaşlar arası samimiyet göstergesiydi.Mesela bende ona Odunkuş veya Münikuş diyordum.'Kuş'eki olayı değiştiriyor ve yumuşatıyordu.

Gizem:Skype'ye gel.Yazmaya üşeniyorum.

Münire:Tamam..

Telefonumu defalarca kez düştüğüm yüksek yatağıma attım ve çalışma masamın önünde duran dönerken iğrenç sesler çıkaran siyah sandalyeye oturdum.Dizüstü bilgisayarımı açıp Skype'ye girdim.Zaten Münire hemen istek atmıştı.

Onun tanıdık esmer tenini ve siyah dolgun saçlarını görmek beni daha da heyecanlandırmıştı.

"Eee.Aklında ne var Bayan Çoksüperfikirli"dedi gülerek.

"Bu yeni mi?Beğendim!"deyip elimi 'okey' anlamında kameraya tuttum.

"Gizem!Çatlatma insanı!Söyle.Öleceğim şimdi"

Açıkçası onun ilk defa -yalan- bu kadar heyecanlandığını görüyordum.Tamam.Birkaç kez de aynı şey olmuş olabilir.

"Tamam ya kızma.Söylüyo-"Sözümü kesen annem oldu.

"Gizem yemek yiyoruz.Aşağı gel!"

"Kızım sende de hiç şans yokmuş ha"dedim gülerek.Genellikle ailem ben biriyle konuşurken yemek yemeye bayılırdı.