GERÇEKLER

öylesine..

Biri ile konuşurken size dertlerini anlatınca, ona kendinizden bahsetmeyi kesin. Çünkü o şuan dinlenmek ve fark edilmek istiyor. Ona sadece kendi dertlerini anlatırsan, onu dinlemezsen ve sadece ve sadece kendi acılarını anlatırsan ne olur? O içine atar. Sadece içine atar. En sonunda patlar. Bunu kendini öldürmek olarak yapabilir. Bunu kendini insanlardan uzaklaştırmak olarak gerçekleştirmek isteyebilir. Bunu bağırmak isteyebilir. Ama bunu yaparken ne olursa olsun, içindeki acılar görülür. Eğer sen onu dinlemezsen birikir. Ve en sonunda ne yapar sizce?

Kendini bitirir.

Bunu kendi tabirinde yapar. Ölmekse ölmek, içine kapanmaksa kapanmak gibi.

Şimdi düşünün. Sizi dinleyen kimse yok. Kimse. Anlatmaya çalışınca sözünüz kesiliyor, anlatınca aranızda kalmıyor.

En sonunda kendinize şey diyorsunuz.

"2 kişinin bildiği sır değildir. "

Yada

"Ben zaten neyim ki? "

Olmadı en kötüsü bunu der:

"Ben yaşamayı hak etmiyorum. "

Herkes yaşamayı hak eder. HERKES!

Ama etrafında kendini bir halt zanneden insanlar boş yere acı çekenlerin ayakta durma çabalarını yok ederken sadece 1 cümleleriyle kendilerini acı çekiyormuş gibi gösteriyorlar.

(öznel)

Sen onlara haksızlık edemezsin. Çünkü sen bunu yaparken o kendi yaralarına rağmen seni iyileştirmeye çalışıyor. Kendi yaraları ona daha büyük bir acı verirken o başkalarını mutlu etmeye devam ediyor. Sen ilgi isterken o sahte bir maske takıyor. Bilmiyorsun ki çantasında maskeden yer kalmadı. Şimdi git ve o arkadaşını dinle. Çünkü senden daha çok dinlenmeye ihtiyacı var. Yaralarını sarmaya ihtiyacı var. En azından ona biraz yardım et. Bırakta biraz ağlasın. Bırakta bir gün için KENDİ OLSUN...

Her neyse arkadaşlar. Ben burada sözü bırakıyorum. Çünkü söyleyecek çok şeyim olmasına rağmen söyleyemiyorum. Belki bir sonra ki bölüm bunun hakkında olur...

Kim Diana

(Yani ben)