Güz•[bxb]

I.Dönüş

"Bitti, Anne Bitti." 

"Çok şükür oğul çok şükür." Bitmişti artık 4 yıldır beni her türlü şekilde zora sokan eğitim hayatımı bugün itibariyle bitirmiştim. Artık kendi ayaklarımın üzerinde duracaktım. "Dönüyorsun değil mi oğul, çok uzun süre oldu." Annemin sorusana cevap veremedim. İş bulmuştum ve şuan onu ertelemek istemiyordum bir taraftan Memleket sevdası vardı. Ailemi özlemiştim. "Oğul oradamısın." 

"Buradayım Anne." Annem benden cevap bekliyordu ama ne diyeceğimi bilmiyordum, "Abilerin seni bekliyor herkes seni özledi oğul dön artık." ABD'de eğitim görmek benim için mucize gibiydi ve bitirmiştim İlk geldiğim gün alışamadığım ülkeden şuan gitmem gerektiği gerçeği beni çok üzüyordu. "Okul için bir kaç gün daha kalmam gerek ve sonra yine konuşuruz." Annem buraya ilk geldiğim günlerde kendime yeni bir hayat açmamı söylerdi bu söylemini iki yıl önce değiştirmişti. Dönmem için sürekli ısrar ediyordu. Onları çok özlediğimin bende farkındaydım gitmek ve onları görmenin zamanının geldiğini bende biliyordum. 

Tek başıma yaşamak  beni daha özgüvenli getirmişti özleyecektim bu hallerimi ?  Mardin'de yaşamak daha doğrusu Bir aşiretin evinde yaşamak zordu lakin seviyordum onları da. 

Arkadaşlarım hepsini çok ama çok özlemiştim, her ne kadar buradan gideceğimi üzülsem de içten içe Mardin'i özlediğimi biliyordum. 

Bir kaç gün sonra için bilet bakmaya başlamalıydım ?  

*

"Evet anne geliyorum valla geliyorum biraz sonra uçağa bineceğim." Bu havalimanına ilk indiğim gün kendisine yuva arayan bir kedi gibi etrafa bakınıp durduğum gün aklıma geldi. Bir gün yine gelecektim ABD'ye.

Ailenin en küçüğü olmak iyiydi. Ailemiz de sadece üniversite okuyan bendim ve ailenin göz bebeği haline gelmiştim. Gurur verici bir şeydi bu.

Ortalama 11-12 saat sonra Mardin'de olacaktım, Anos ile birlikte pasaport kontrolünden sonra Uçağa ilerledim.

*

Bavullarımı aldıktan sonra etrafa baktım her şey aynıydı tek değişen bazı küçük şeylerdi. Giriş bölümünden çıkıktan sonra Abimle birlikte bekleyen Elif Ablayı gördüm. Ağanın kızı neden gelmişti abimle birlikte beni almaya. Şaşkın bir şekilde yanlarına ilerledim.

"Hoşgeldin Abim." Abimin beni görmesi ile sarıldı özlemiştim onu en büyük abim Hasandı laf aramızda en çok sevdiğim abim de olabilir kendisi. Abimle sarıldıktan sonra Elif Abla'ya döndüm sonra Abime. "Oğlum yengenle konuşsana." Yengen mi ? Abim evlenmişmiydi ? Ben niye bilmiyordum bunu. Elif ablaya şaşkın bir şekilde sarıldım. Abimle birlikte eşyalarımı aldık ve arabaya geçtik. Arabada giderken ağızlarından laf alamaya çalıştım fakat hiçbir şey öğrenememiştim.

Konağa geldiğimizde annemin gözü yaşlı bir şekilde arabaya baktığını gördüğümde gözlerim doldu. Arabadan inip direkt ona koştum.

Annemle sarıldıktan sonra diğer abilerim ve eşleri ile sarıldım. Hepsini çok özlemiştim.

Onlardan biraz uzakta konağın giriş kapısında Demir Ağa'yı gördüm. Bize karşı hep nezaketli davranmıştı ailemden sonra belki bana destek çıkan oydu. ABD'ye giderken maddi yönde destek vermişti bana.

Onun yanına geldiğimde elini öpüp sarıldım. "Hoşgeldin Gökhan."

"Hoşbuldum ağam."  Bana göz ucuyla baştan aşağı süzdü, "Zayıflamışsın oğul kendine iyi bakmadın mı yabancı ülkede." Güldüm söylediğine doğru söylemişti zayıflamıştım. "Baktım ama bu kadar oldu." Abimlere döndüğümde Bavullarımı taşıdıklarını gördüm. Babam hala ortada yoktu.

O beni özlememişti herhalde.

"Damat."

Sevcan Hanımı duyduğumda onu bile özlediğimi fark ettim, Abime seslenmişti abim bakmamıştı bile ona.

"Gökhan sana diyorum, hoş geldin oğul." Bana damat olarak seslenmişti yoksa ben mi yanlış duymuştum bilmiyordum.

Yanına yaklaşıp elini öptüm onunla kısa bir sohbetten sonra Yanımıza Emir Ağa geldi Demir Ağa'nın en büyük oğluydu.

Buradayken onunla aramız çok iyiydi yakın bir arkadaş gibi davranmıştı.

Lakin şuan gözlerini benden uzaklaştırdı.

Not; ikinci bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın...