ហេតុអីពិភពលោកតូចម្ល៉េះសម្រាប់ខ្ញុំ? { វគ្គពីរ }🖤🖤

ភាគ 10

កាត់មកដល់ពេលព្រឹកប្រលឹង ថ្ងៃថ្មីជាថ្មីដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាងើបមក
ក្រលេកមកមើលបន្ទប់មួយដែលងងឹតគ្មានពន្លឺចេញចូលដែលយើងបានឃើញ បុរសមាឌធំម្នាក់កំពុងតែអង្គុយយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់នៅលើសាឡុង
ហើយក៏មានអ្នកបើទ្វារចូលមកមើលទៅដូចជាកូនចៅ
« ការងារយើងឲ្យឯងធ្វើយ៉ាងម៉េចហើយ » រាងក្រាស់ Agust
« រួចរាល់ហើយចៅហ្វាយ »
« ល្អណាស់ ឯងចេញទៅបានហើយ អរមួយទៀតតើម្នាក់ដែលសន្យាថានឹងសងលុយយើងនោះយ៉ាងមិចហើយ »Agust
« គឺមិនទាន់ឃើញគេយក់មកឲ្យទេចៅហ្វាយ » នាយវីន
« ពេលថ្ងៃយើងនឹងទៅយក់ដល់កន្លែងរបស់វាតែម្ដង »Agust
« បាទចៅហ្វាយ បើអស់ការហើយខ្ញុំសុំទៅសិនហើយចៅហ្វាយ » នាយវីន
« ហឹុម »Agust
« ចៅហ្វាយកុុំភ្លេចលេបថ្នាំងផង »នាយវីន និយាយរួចក៏ដើរចេញពីបន្ទប់់ពណ៌ខ្មៅនៅបាត់ទៅ
« យើងដឹងហើយ ទៅ» Agust
« ថ្ងៃស្អែកចៅហ្វាយចង់ទៅណាទេទាន់»នាយវីន
« ស្អែកហ៎ គឺទៅវិមានត្រកូលមីន »Agust
« បាទចៅហ្វាយ» នាយវីន និយាយរួចក៏ដើរចេញពីរ បន្ទប់របស់Agust បាត់ទៅ នៅសល់តែAgust ដែលអង្គុយម្នាក់ឯង
« ខ្ញុំមកលើកនៅមិនមែនដូចមិនទៀតទេ អ្នកដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំទៅជាបែបនេះ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកទទួលវាដូចខ្ញុំដែល » Agust និយាយក្នុងចិត្ត &+
________

កាត់មកដល់ពេលព្រឹកថ្ងៃថ្មី ថ្ងៃអាទិត្យដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាសម្រាកពីរការងារ
----.
« ចៅហ្វាយឡានខ្ញុំរៀបចំរួចហើយទាន់ » នាយវីន
« អឹម ចេញឡានទៅ »Agust ក៏បានឡើងឡាន អ្នកបើកឡានក៏បានបើទៅគោលដៅ
បើប្រហែលជាកន្លះម៉ោងអ្នកបើកឡានក៏បានឈប់នៅមុនវិមានដល់ធំ តែវាស្ងាត់ខ្លាំងណាស់ដូចជាគ្មានមនុស្សនៅនោះទេ
« សុំទោសតើលោកមករកអ្វីដែល »
« ខ្ញុំមករកម្ចាស់វិមាន »នាយវីន
« គឺពួកគាត់នៅខាងក្នុង សុំអញ្ជើញលោកចូលក្នុងទៅ » ក្មេងដែលបើកទ្វារនោះ គ្មានអ្នកណាក្រៅពីរជីមីននោះទេ ចំណែកឯកAgust បានត្រឹមតែមើលតាមកញ្ចក់ឡានប៉ុណ្ណោះ
___________
ខានសរសេរយូរហើយមាននឹកអត់នឹង✌️😞