Your Eyes Tell_♡

_°06°_

එයාට ඒක හුරුයිලු

මේක එයාගෙ පලවෙනි වතාව නෙමෙයිලු

මීට කලිනුත් වෙලා තියෙනවලු

හැබැයි මේ පාර කලින්ටත් වඩා බයානකයිලු

එයා කෝමා එකකලු

කොයි වෙලාවක ආයිම නැගිටියිද කියලා කියන්න බැයිලු

ඒ මරියානා ඇස් කවදා කොයි වෙලාවක ආයෙම මං දිහා බලයිද කියලා දන්නෙ නැහැලු

ඒ බැලුවත් ඒ ඇස් වල තවමත්

" ම ං ඔ යා ට ආ ද රෙ යි සි තූ"

ලියවිලා තියේවිද කියලා දන්නෙ නැහැලු..

කලබලෙන් එහා මෙහා යන වෛද්‍යවරු

පැයෙන් පැයට එයාගෙ තත්වය බලන්න එන හෙදියො

රෝහලේ තියෙන කටුක තිත්ත රහ

ඇරෙන්න නොවෙනස්ව තිබුන එකම දේ එකම හෙලවීමක් වත් නැතුව සන්සුන්ව ඇස් පියාන ඉන්න ආශ්

එයාගෙ අතින් තවමත් අල්ලගෙන ඉන්න සිතුවම්

.

.

.

.

.

ඒ මරියානා ඇස් ආයෙමත් පිරිලා ගිහිල්ලද කියලා මං දන්නෙ නෑ

නැත්තං තව තවත් හිස් උනාද

කොහොම උනත් මරියානා ඇස් වලට රිද්දුවට සිතුවම් ගීසද අභිෂේක් දුක් එඉදිනවා පැය එකසිය අනූ දෙකයි මිනිත්තු හතලිස් පහයි තත්පර අටයි නවයයි දහයයි එකොලහයි දොලහයි ....

කොහොම හරි පැය එකසිය අනූ දෙකයි මිනිත්තු හතලිස් පහකට පස්සෙ

බලා හිදීම නතර කරලා දාලා ඇහුන බීප් ශබ්දෙත් එක්ක

එයාගෙ ඇද වටේට වට වෙච්ච හැමෝම හින්ද මෙච්චර වෙලාවක් පැටලිලා තිබුන අපේ අත් දෙක ලෙහුනා...

මිනිත්තුවට වාර හැත්තෑ දෙකක් ගැහෙන්න ඕනෙ මේ සිතුවම්ගෙ පපුව මිනිත්තුවට වාර හැත්තැ නවයක් ගැහෙනකොට

මගේ පැත්තට හැරුන මිහිපිට දෙවිවරයෙක්ගෙ මුහුනෙ හිනාවක් තිබුනා..

ඉතින් තවදුරටත් බලා හිදීම් අවසානයි..

එක එල්ලේ මන් දිහා බලාන උන්නු ආපහු ඇහැරුන මරියානා ඇස් වලින් ලියලා තිබුන

ආදරණීය කතාවක් කියවන්න මං ලෑස්ති උනා

_____________________________

Don't tell me that your love is gone
That your love is gone