"ကဲ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီေနာ္။ လက္စသပ္စရာရွိတာသပ္။ ပါတီရွိတဲ့ေန႔မွာ အခ်ိန္ပိုဆင္းတဲ့လူက ကုမၸဏီကို မေလးစားတဲ့လူပဲ"
"Nae..."
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ၿပိဳင္တူဟစ္လိုက္ၾကသံက ဟိန္းကနဲ။
"ခ်န္းေယာလ္ေလး Noona တို႔နဲ႔တစ္ခါတည္းလိုက္မလား"
Drawing Tablet ေပၚက ကာ႐ိုက္တာေပၚ ေထာက္ထားတဲ့ Pen ကိုခ်ၿပီး ခ်န္းေယာလ္ ေခါင္းခါဖို႔ျပင္ခါနီး...
"ပတ္ခ်န္း..."
ေလွ်ာက္လမ္းကေျခသံနဲ႔အတူ ဝင္လာတဲ့ေခၚသံက ခ်န္းေယာလ္မ်က္ခုံးတန္းေတြကို တြန္႔ခ်ိဳးသြားေစေတာ့၏။ ဌာနက စီနီယာေတြရဲ႕မ်က္ႏွာမွာလည္း ၿပဳံးစစနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ ေလွ်ာက္လမ္းကလူအေပၚေရာက္လာသည့္အၾကည့္ေတြ။
"ဒါ႐ိုက္တာေျဗာင္ ေရာက္လာၿပီလားရွင့္"
"အင္း ႐ုံးဆင္းၾကေတာ့မွာမလား"
"ဟုတ္ကဲ့ အခုပဲဆင္းၿပီး ပါတီအတြက္ သြားေတာ့မလို႔ ခ်န္းေယာလ္ကို ေစာင့္ေနတာ"
"ရတယ္။ သြားႏွင့္ၾက။ ပတ္ခ်န္းက ကိုယ္နဲ႔အတူတူသြားမွာ"
Drawing tablet ကိုကိုင္ထားမိတဲ့ ခ်န္းေယာလ္လက္ေတြတင္းၾကပ္ကုန္ရသည္။ အလိုက္တသိ ႐ုံးဆင္းေပးသြားတဲ့ စီနီယာေတြေၾကာင့္ အခုေတာ့ အခန္းထဲမွာ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္ထဲ။ ဒါကိုပဲအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ခ်န္းေယာလ္အလုပ္စားပြဲေပၚ ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ဝင္ထိုင္ေလသည္။
"သြားၾကမယ္ေလ ကိုယ္တို႔လည္း"
"ဘယ္သူက ခင္ဗ်ားနဲ႔ သြားမယ္ေျပာလို႔လဲ"
"ပတ္ခ်န္းက ဆိုးခ်င္ျပန္ၿပီ"
ေမးေစ့ကိုလာဖ်စ္ညႇစ္ရင္း ယမ္းခါလာတဲ့လက္ကို ခ်န္းေယာလ္ပုတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ ခ်န္းေယာလ္မွာသာ စိတ္ဆိုးရလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာကို ဘယ္လိုမွေျပေလ်ာ့မထားႏိုင္တာ။ သူကေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ အၾကမ္းအရမ္းေတြျငင္းဆန္ရင္ေတာင္ မတုန္မလႈပ္ၿပဳံးေနႏိုင္တုန္း။ အဲ့လိုေတြၿပဳံးေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထိ တစ္ဖက္သားကိုဂ႐ုစိုက္စရာမလိုတဲ့ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈေတြနဲ႔ျပည့္စုံေနသူကိုး။
