Όλους μας, μας ελκύει η παράξενη πλευρά της ζωής. Άλλους λίγο, άλλους πολύ και άλλους στο άπειρο. Σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις, για να κρατάς αυτό το βιβλίο σημαίνει ότι θες να ταξιδέψεις σε αυτήν την πλευρά της ζωής. Πλάσματα, παρουσίες, ιστορ...
Ως άνθρωπος που ασχολείται με την έρευνα ποικίλης θεματολογίας αλλά κυρίως με τη θεματολογία αυτού του βιβλίου μου, διαβάζω και γράφω για μύθους, θρύλους και ιστορίες θρησκευτικού περιεχομένου και ας είμαι άθεος μέχρι το κόκκαλο. Στο συγκεκριμένο άρθρο θα γράψω για την παραφυσική και κατ εμέ μυθική ιστορία μιας αγιογραφίας που έγινε στη συνέχεια ολόκληρος ναός.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Υπάρχει ένα χωριό με 3 ονομασίες οι οποίες είναι Πυργαδίκια, Νέα Αφθόνη και Άγιος Δημήτριος. 3 οι ονομασίες αυτού του τόπου, 3 και οι λόγοι που δόθηκαν αυτές οι ονομασίες.
1) Μέσα στο χωριό βρίσκονται μισοερειπωμένοι μεσαιωνικοί πύργοι.
2) Υπάρχει εκεί κοντά ένας λιμένας με ναό προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου.
3) Το χωριό που προέρχονται οι σημερινοί του κάτοικοι ονομαζόταν Αφθόνη.
Το χωριό λοιπόν Πυργαδίκια βρίσκεται στη Χαλκιδική και στα παράλια του Αγίου Όρους. Είναι κτισμένο πάνω σε έναν λόφο με υψόμετρο 32 μέτρα.
Το καλοκαίρι του 1922 που οι πρόγονοι μας ζήσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή, άρχισε ο εκπατρισμός των Ελλήνων και η βαθιά πονεμένη Ελλάδα δέχτηκε τους Έλληνες σαν παιδιά των παιδιών της. Κάποιοι από αυτούς εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Όταν ορίστηκε η αποκατάσταση των προσφύγων, κατέληξαν στο να πάρουν για οικισμό το μετόχι <<Πυργαδίκια>>, το οποίο ήταν κτήμα της ιερής μονής του Δοχειαρίου του Αγίου Όρους. Αυτό όμως που κάνει μπαμ και φαίνεται πιο πολύ σε αυτόν τον οικισμό, είναι ο ιερός ναός της Παναγίας Καστρέλλα που χτίστηκε το 1936 και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Μέσα σε αυτόν το ναό βρίσκεται οι (λένε) θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Καστρέλλα, την οποία οι κάτοικοι του χωριού έφεραν μαζί τους όταν εκπατρίστηκαν. Η ιστορία αυτής της εικόνας αλλά και του ναού είναι η εξής:
Τον 9ο ή 10ο αιώνα μ.Χ. κατά τη περίοδο των εικονομαχιών βρέθηκε σε μια ακρογιαλιά του νησιού Μαρμαρά στο Βόσπορο -και συγκεκριμένα στον ορμίσκο Άσπρος Πούντος της Αφθόνης- μια εικόνα της Παναγιάς που έχει στα χέρια της τον Χριστό, διαστάσεων 52×70 εκ. Λέγεται ότι η εικόνα αυτή ανήκε στη μονή Ζωοδόχου Πηγής του Μπαλουκλή στην Κωνσταντινούπολη και ένας χριστιανός εικονολάτρης την έριξε στη θάλασσα πετώντας την από το κάστρο για να τη σώσει από τα χέρια των εικονομάχων. Κάτι σαν χορό του Ζαλόγγου δηλαδή (μη ειρωνικά).
