Sweeties Besties

Prologue

How am i gonna start this story. Gusto ko man kalimutan at mag move on pero di ko kaya hanggang wala akong

napag sasabihan ng mga sama ng loob, hinanakit, galit sa ibang tao na mga mapang husga.

I just realized that maybe pag nailabas ko lahat ng nasa damdamin ko saka lang siguro ako makaka move on at makakapag

simula ulit, maybe kailangan ko tong gawin para sakin din. Hindi ko man masabi sa harap mismo ng mga tao, pwede ko naman

daanin sa pag sulat ng isang story.

It's not easy to be a teenager lalo na kung hindi ka naiintindihan ng ibang tao na nagiging dahilan para

mag iba yung tingin nila sayo.

Coz the first time na makita ka nila all you can get to them is judgement. It also depends kung ano yung una nilang

tingin sayo. At kung nag patalo ka naman sa kanila at hindi ka naging confident sa sarili mo for what you are alam mo na

kung ano yung tingin at ituturing nila sayo.

Being a high school student is easy kung alam mo kung pano mo paandarin yung takbo ng pagiging high school student mo,

and just be true to yourself wag ka mag padala sa mga pang huhusga ng ibang tao lalo na kung alam mong wala ka naman ginagawa

but as long as you denied yourself for being who you really are, mag kocause lang yan ng pagiging hindi mo pagiging totoo

sa sarili mo. Which is ikaw rin ang mahihirapan.

So if you want them to accept you maging totoo ka lang sa sarili mo, just do whatever that makes you happy, just go with the

flow wag ka mag papatalo sa kanila, wag mong hayaang maliitin ka nila, everyone has it's own talent and everyone has

its own diskarte kung pano nila ipapakilala yung sarili nila. Maybe di mo pa nadidiscover but anytime soon pwede yan

lumabas and later mo lang marerealize, magaling pala ko sa bagay na to, and dont hesitate to try everything maybe kaya

mo naman pala kaso kulang ka ng sa tiwala sa sarili mo so sayang ng chance diba.Kaya sabi nga ng globe GO LANG NG GO ! AJAH!

p.s so not prologue i know. pero ineedit ko pa po.