Ne vakit ağlasam,
Fokurdar çaydanlığım,
Yalnızlığım demini alır,
Yavaş yavaş akar.
Bir kabı doldurur,yaşlarım
Sığmaz taşar,yol olur
Yollar taşıyamaz, deniz olur
Her yere ulaşır yaşlarım.
Ağaçlar, kuşlar, çiçekler
Demlenmiş yaşlarım içinde
Çıkmaz yoldan kurtuluş ararlar
Kimi sevdiğini sarmalar, kimi yüreğini
Ama herkes korur, en kıymetlisini
Seni koruduğum gibi...
