SAHTE TABLO

2.NOT

Yüksek korna sesleriyle gözlerimi açtım başım çatlıyordu ve şu lanet korna sesine dayanamıyordum.

Hemen yatağımdan firlayıp camı açtım iki angut birbirine yol vermiyor inatla kavga ediyorlardı.

"Laaaaaannn pazar lan bugün şu lanet kornaya basmayı kesecek misiniz yoksa..."

"Yoksa ne yaparsın cici kız"

Bekle lan beni ecelin olacam senin
Dolabımım çekmecesinden aldığım kuş lastiğine koyduğum taşı adamın kafasına nişan aldım. Evet odamda taş var bende böyle bir kişiliğim yapacak bişey yok.

"O küçük beynini dağıtabilirim mesela."

Ve bingo hedefi 12 den vurduk.

"Yanlış kıza bulaştın pislik"

Adam küfürler savururken pencereyi kapatıp içeriye girdim.

"Kudur bakalım görgüsüz herif"

Mutfağa gidip kendime bir bardak çay koydum ve mutfak masasına oturup iki gün öncesini düşünmeye başladım.

Tuhaf bir geceydi. Aslında pek bir olayı yok , beni kolumdan çekip yardım isteyen adam dedigi gibi beş dakika sonra beni bıraktı ve gitti bende eve döndüm. Sanırım hayatımın maksimum aksiyon seviyesi bu kadar.

Düşüncelere dalmış bir şekilde çayımı içerken kapı çalınca yerimden zorla kalkıp kapıya gittim hiç halim yoktu bugün.

Kapı deliğinden bakıp Emre'nin şapşal suratıyla karşılaşınca kapıyı açtım.

"Selam lal nabaysınn bebeğim"

"Yorgunum seninle gelemem"

"Ya Zülal nerden anladın"

Emre'nin bir şey istemeden önce takındığı yüz ifadesini nerde görsem tanırdım.

"Şu sınıfa yeni gelen çocuk onunla bir randevu ayarladım . Senden istedim ama beni takmadın bende kendim hallettim . Bari yanımda ol arka masalarda oturursun sensiz gidemem yalvarırım zül..."

"Tamam."

"Yemin et "

Birden beni kucağına alıp döndürmeye başladı salak bu çocuk net.

"kes şunuuu zaten açım üzerine kusarım. "

Birden beni bırakınca yere yapıştım.

"Emre ağzına sı..."

Kapı yumruklanmaya başlayınca sözüm yarıda kaldı . Kapıyı çalmıyor resmen kırmak istiyor bu her kimse.

Ne muhteşem bir pazar

"Geldimm geldiimm..."

Kaşını patlattığım adam olma ihtimaline karşı kapı deliğinden kontrol ettim ama kimse gözükmüyordu. Kapıyı yavaşça araladım etrafta kimse yoktu tam kapıyı kapatacakken yerdeki kağıdı gördüm. Hemen yerden alıp kağıdı açtım.

'acemi ressam'

Bu neydi şimdi...

Nota uzun uzun baktıktan sonra odama geçip üzerimi değiştirdim.

"Hazırım çıkalım"

"Kim geldi az önce"

"Posta güvercini"

"Off Zülal yürü sormadım bişey"

Bende bilmiyorum ki kim geldi ben ne alaka 'Acemi ressam' ne demek biri benimle oyun oynamak istiyor ama neden. Kimsenin kuyruğuna basmadım pencereden kafalarını ikiye böldüğüm insanlar hariç tabii.

Yarım saat sonra kafeye geldik nihayet. Ben arka tarafta bir masaya geçerken emre de orta masalardan birine geçti.

Evden getirdiğim eskiz defterime bir şeyler karalamaya başladım ama aklım hâlâ nottaydı.

Ne zamandan beri resim çiziyorsam artık boynum ağrımaya başlamıştı kalkıp lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayıp masama geri döndüm. Eskiz defterini kapatıp çantamdan romanımı çıkardım kaldığım sayfayı açtığımda yere bir kağıt düştü .

Bir not daha mı ?

Hemen ayağa kalkıp etrafa bakındım ama şüpheli bir şey ya da tanıdık bir yüz göremedim.

'o tablo benim ve öyle kalacak'

Ne tablosu kardeşim anlamıyorum ki.

Emre'nin olduğu tarafa baktım gayet gülüp eğleniyorlardı anlaşmışlar, demekki bana ihtiyaç kalmadı . Zülal kaçar eve gidip zıbaracam.

Lan yirmi dakikadır taksi bekliyorum yürüsem kıta değiştirirdim şimdiye kadar.

Hadi Zülal tabana kuvvet kızım ileride bir otobüs durağı bulursun belki.

Kaldırımdaki kırmızı taşa basarsam derslerimden kalacakmışım.

Zıplaya zıplaya bütün kaldırım boyunca gittim kırmızılara basmadım zaaaa.

Beni gören 22 yaşinda demez buda net yani .

Biraz ileride bir taksi mi var bana mı öyle geliyor.

"Heeeeeyyyy bekle beklee amcaaaa"

Sonunda cırtlak sesim bir işe yaradı koşa koşa gidip taksiye bindim .

Amcaya gideceğim yeri söyleyip arkama yaslandım çantamdan iki notu da çıkarıp bakmaya başladım kim bu dingil acaba

"Amca nerden gidiyorsun sen sana söylediğim yere buradan girilmiyor"

"Biliyorum Zülalcığım zaten senin istediğin yere gitmiyoruz "