Dance School • Taekook

|43|

"Zaman sadece mekanları değiştirir
Öp kokla sarıl hayallerimde bana
Ne olur bir parçada bizden bırak gerçek yaşantıma"

Biraz kirlensin düşüncelerimiz
Yatağın çarşafı misali serilsin zihnimize
Korkma bebeğim biz farklı değiliz
Sadece farklı zaman dilimindeyiz

°°°

|2022 ARALIK TAEHYUNG|

Bu hayatta neyden kaçarsan kaç, bazen bütün acı gerçekler yüzünüze tokat misali çarpar. Biz yalanlara sığınmak istesek bile, doğruların gücü, yalanı silecek kadar fazla olur.

Tam tamına iki buçuk yıl..

Kendimden, benliğimden, tarihimden.. Adım harici herşeyden kurtulmak için kaçmıştım buraya. Paramı şöhretimi o muazzam sanılan hayatı kuzenim Min Yoongi'nin üzerine atıp kaçmıştım. Kurtulmak için, anlamak için, anlaşılmak için kaçmıştım.

Şimdi ise ona çıkan her yolun başı gibi dimdik karşımda duran bu kadın, benim saygı duyduğum sevdiğim bir ablam, büyüğüm olan Jolie karşımdaydı.

Yıllara meydan okurcasına, duruşundan güzelliğinden ve asilliğinden bir gram kaybetmeden duruyordu karşımda. Ona nasıl bakıyordum bilmiyorum ancak ben kendimde değildim. Vücudumu hareket ettiremiyordum, dilim lâl olmuş konuşamıyordum. Sanki onca yaşadığım şeyler birer birer yüzüme vuruyordu.

O ise buruk gülümsemesi, gözünden sessizce akan gözyaşıyla birlikte kollarını iki yana açtı.

"Ablana sarılmayacak mısın?"

Sarılacak mıyım? Buna cesaretim varmı gerçekten? İyi gelir mi yüreğimde ki acılarıma, zihnimdeki düşüncelerime. Ben yine yenilir miyim sarılırken kendime.

Ben saniyeler içinde düşüncelerimle yarış haline girdiğimde o önüme kadar gelip aniden beni kendine çekerek sımsıkı sarıldı.

Sarılmasıyla vücudum sanki elektrik çarpmışcasına titredi. Dizlerimin beni taşıyamayacak hale gelmesi ise birkaç saniye sürdü.

Ne zamandır bir yakınıma sarılmıyordum ben? Ne zamandır tanıdık yüz görmüyordum. İki yanımda duran kollarıma ağırlık bağlanmışcasına yavaş yavaş kaldırdığımda sırtına sarabilmiştim güç bela.

O sanki bunu bekliyormuş gibi daha sesli ağlaması ise beni benden koparan şey olmuştu.

"Benim güzel kardeşim.. Seni nasıl özledim. Seni nasıl merak ettim"

Beni özledi, beni merak etti..

Bunları algılamam neden bu kadar zor oluyordu peki? Ben seviliyor muydum, birileri tarafından merak ediliyor muydum. Gerçekten bunu yaşatıyor muydum birilerine.

Peki o neden gitti o zaman? Neden beni hiç gibi bıraktı, neden bana hayatımı zehir etti..

Kendimi biraz geriye çektiğimde hala aval aval suratına bakıyordum Jolie'nin. Ne diyebilirdim ki, hoşgeldin mi? Hoş muydu peki gelişi?

"Taehyung.. Ne kadar değişmişsin, ne kadar farklılaşmışsın. Gün geçtikçe gençleşmişsin. Ahh seni çok özlemişim"

"Be-ben.. Şey oturmaz mısın?"

Ne diyordum ben böyle! O karşımda bana güzel dileklerini sevgi sözcüklerini söylerken benim dediğim şeye bak. Sanırım geçirdiğim bu yıllarda tek eksikliğim insanlarla olan iletişimimdi.

Jolie başını sallayıp beni elimden tuttuğu gibi, oyuncak misali istediği yere sürüklüyordu ve ben tepki dahi veremeden komut alan robot misali o ne isterse onu yapıyordum. Salonda ki koltuklara yan yana oturduğumuz da içeriye gelen Marie ile dikkatim az da olsa toparlanmıştı.