Selam ben Alice MANSON. Size herşeyi anlatmak isterdim . Ama vaktim daralıyor bu yüzden şimdilik bunu bir kenara atalım. Her zaman olduğu gibi yine Beatrice hanımın önüne doğru sıralanmıştık. Güçlerimiz durmadan test ediliyor , karşılaştırılıyordu. Ve en kötüsü ise eğer güçlerimiz zayıflarsa bize.... işkence ediyor ve eğer güçlerimiz gelmezse öldürülüyorduk. Ve şuan eminimki hepiniz "A bu ana karakter kesin en güçlüleridir !"diye sakın düşünmeyin çünkü, Tam iki haftadır işkence görüyorum. Ama yanlız olmadığımdan rahatlatıyorum. Çünkü benim gibi onlarca kişi olduğu için bana biraz daha zaman veriyorlardı . Şimdi ise korkudan tir tir titriyorum.
Çünkü bana verdikleri zamanın son günü bu gündü. Kendim biraz çalışmak için sıranın en sonundaki yere geçtim. Tamı tamına 20 dakikadır çalışıyordum ama hiç birşey olmuyordu! Sinirden ve korkudan saç diplerimi kaşımaya başlamıştım ki sıranın bana gelmesi için önümde sadece bir kişinin olduğunu fark ettim. Deniyordum ama olmuyordu!! Korkudan ağlamaya başladım. Her şeyi sorumlusu oydu onun yüzden herşeyimi kaybetmiştim. Şimdi ise güçlerimi , ve bu benim ölümüme yol açacaktı. İsmim sert bir tonla okununca vaktimin dolduğunu anladım. Yerden zorlanak ayağa kalkmıştım. Beatrice hanım " ah! Ağlama canım alt tarafı hepimizden daha önce tahtalı köye uğrarsın" diyip tiz kahkasını attı. Ondan nefret ediyorum. O ve Beatrice olmasaydı bu halde olmıcaktım. Kendimi toparlamaya çalıştım. Şuan bunu yapıp , o pisliğini şaşkınlığa uğratabilirdim. Düşündükçe yüzümde tebessüm ediyordum. Beatrice " Gülümsemen bitti ise yap şunu çünkü daha fazla uğramak istemem " demesiyle elimi yavaşça doğrulttum. Yapabilrsin Alice yap şunu!! Olmuyordu yine ve yine Beatrice acımasızca " öldürün!" "Hayır bunu yapma!sen bu kadar acımasız değilsin Eric ' i hatırla ! " Beatrice L. A. B. Ö. A. Askerlerine durmaları işaret edip yavaşça yanıma geldi " Asla ama asla onun adını ağzına alma" diyip yüzüme sert bir şekilde tokat attı. Ardından L. A. B. Ö. A. askerleri yanıma gelip kollarımı sertçe tutup depoya götürmeye başlamıştılar. Bense sadece ağlıyordum çünkü ne kadar feryat ensemde öleceğimi biliyordum. En azından bir gururum olurdu değil mi? Ne gurur ama... Keşke burda olsalardı diye iç geçirdim . Daisy, darly, Vit(Vito) hepsi planlarımızı uygulayıp kaçmıştı. Ve benim evie ile kaçmama 1 hafta kalmışken ölecektim en azından yüzlerini seslerini bir kez daha duyup görmeyi diledim. Evie buradaydı fakat o Simon bey ile çalışıyordu yani benim ancak ölüm haberimi alırdı.
Askerler halatı boynumdan geçirip sıktılar . Diğer adam ise halatı çekip beni asmak için halatın diğer ucunu tutuyordu. Ölürken bile acı ile kavranmamı istiyorlardı , güçlerim azaldığı için kendimi suçlayarak ölmemi.. bedenim yavaşça yükselirken bile dileğimin gerçekleşmesi için içimden dualar okuyordum. Tam o anda bir zil çaldı. Buradaki bütün insanların kendilerine özel zilleri vardı ki askerler kimin ne yaptığını öğrenip kolumuzdaki bileziklerini içindeki çipten yerimizi öğrenip bize eziyet edebilsin. Ve... ve bu zil evie nin dersten kaçtığını gösteriyordu...
Merhaba bu bölüm biraz kısa oldu ama merak etmeyin yeni ve daha uzun olan bölüm çok yakında....
