Güllerin İçinden;
Eski bir kasaba, camlardan denizi gören, kuşların cıvıltıları ile uyandığım sabahları, ılık süt içip yudumladığım, mis gibi havası olan gecelerinde yıldızlarla yürüdüğüm; gündüzleri de bulutların eşlik ettiği bir kasabaydı. Ailem çok sıcakkanlıydı, ancak annem çok hüzünlü, cefa çekmiş bir kadındı. Onun çektiği çileleri duymak beni hep derinden etkiliyordu. Geceleri uyurken yastığımı kafama koyduğumda derin düşüncelere dalıp gözyaşlarım yastığımı çoğu kez ıslatırdı.
Annemle aramızdaki bağ belki de beni bu kadar yaralıyordu.Çoğu kez okuldan döndüğümde annemin evde para kazanmak için yaptığı işlere yardım ediyordum. Bir elinden de ben tutuyordum, onun bana verdiği şefkat üstüme titremesi belki de bana iyi gelen, fakat sonrasında hayatımı kabusa döndürecek bir bağımlılığa dönüşmüştü.
Annemin sağlığı konusunda devamlı endişe duyuyorum, ona bir şey olmasından korkuyordum. Yüreğim hep ağzımda olurdu, ona hep bitkilerle çaylar demleyip içiriyordum.Gene öyle bir gün uyandım.Güllerin kokusu buram buram burnumda beni yanlarına çağırıyorlardı sanki.
İnsan çiçeklerle konuşurmuş, benim dert ortağım onlarmış.
İsimler koymuştum onlara.Arada gökyüzüne bakıp derin nefes alıp ruhumu dinginleştiriyordum. Gökyüzü beni sakinleştiriyordu.Gülfem Gülfem diye biri seslendi uzaklardan.Gözlerime inanamadım, Yelda şehirden gelmişti.Öyle bir sarıldık ki özledik, ki gülüşmeler, sevinç, gözyaşları hepsi birbirine karıştı birden.
Yelda fizyoterapi alanında eğitim görüyordu.Ben de liseden bıraktım, annemlerle köye yerleştik.Yelda'yi öyle özlemiştim ki onsuz yarım kalmış gibi hissediyordum çünkü o benim çocukluk arkadaşımdı.Yelda da zorluk çekmişti, babannesi ve ailesiyle aynı evde beraber yaşıyorlar.Büyükannesi çok cimri bir kadındı. En ufak şeyi sorun eden evi onlara zehir eden bir kadındı. Yelda ne zaman bu evden kurtulacağım, Gülfem bu kadın bizim psikolojimizi bozdu derdi.Yelda ile ortak dertlerimiz sadece hüzünlü olmamızdı.
Gülfem, lavantalar ne oldu Hani lavanta bahçesi yapacaktınız dedi.
Hadi gel, elinden tuttum Gözlerini kapattım, arka bahçemizdeki tarlaya götürdüm.Bir iki üç. Hazır mısın dedim.
Hazırım dedi.
Gözlerini açtı, lavanta bahçemizi gördü.İçine daldık, beraber lavanta kokulu hayaller içinde akşam olmuş; haberimiz yok. Sohbet ede ede zaman geçmiş.
Gel hadi yemek yiyelim, annem mis gibi mantı yaptı.
Bilmiyorum ki dedem şimdi bu kız bu saate nerede diye merak eder.
Hadi gel, dedenden izin alalım.
Dedesi babannesi ile ayrılmış yıllar önce tek başına köye yerleşmiş iyi bir adamcağızdı, kimseye zararı yoktu kendi yağında kavrulan bir amca idi.
Bahri amca. Bahri amca.
Efendim kızım.
Sey Yelda bu akşam bize yemeğe gelebilir mi? İstersen sende gel, beraber yemek yeriz bahri amca,
Yelda gelsin. Kızım, ben gelemeyeceğim. Durmuş Muhtar gelecek, onunla konuşacağımız konular var. Köy ile ilgili, size afiyet olsun yavrularım.
Sağol Bahri amca, biz gidiyoruz o zaman.
Selamatle kızlarım.
Yelda ile akşam vakti eve doğru ilerlemeye başladık. Allah'tan dedesinin fenerini almışız. Köy çok ıssız, köpek sesleri falan ne kadar da olsa insan korkuyor.
Neyse eve vardık.Daha dışarıdan mantı kokusu bizi cezbetti Yelda ile içeri daldık.Annem de çok sevindi.
Hoş geldin Yelda, kızım ne iyi yaptın. Gülfem de seni çok özlemişti, ne güzel hasret gidereceksiniz.
Annem mantının yarısını cevizli yarısını yoğurtlu yapmış.Yelda hiç cevizli yememiş.İlk defa cevizli yedi, bayıldı.
Bundan sonra cevizli yerim, Gülfem böyle tat yok.
Halime teyzecim, eline sağlık, çok güzel olmuş.
Afiyet olsun güzel kızım.
Yemeğimizi yedik.Balkona oturduk, babam semaveri yakmış, çay koydu.Ohhh odun kokusu ve is kokusu ne kadar ozlemisim dedi yelda.Babam kizim biz annenle içerideyiz.
Sen arkadaşınla rahat rahat oturun dedi.",
Yelda ile gene koyu sohbete başladık.
Nasılsın? Ne var, ne yok? Babannen yine aynı mı?
Ya sorma kafayı yedirtir bu kadın bize: Su, okul bitse ayrı eve çıkacağım. Vallahi bıktım, okul olmasa dedemle burada yaşarım...
Bir de sen gittin istanbul'dan dayanıyordum. Şimdi tek kaldım, seni özlüyorum hep.
Ben de seni Yelda.
Fizyoterapist olursam seninle birlikte bir spa merkezi açarız, ne dersin?
Bilmem ki yapabilir miyiz!
Niye olmasın.
İnşallah canım ya.
Gece 12'ye doğru yaklaşıyordu.
Hadi burada kal.
Yelda, dedeme ayıp olur. Daha ilk günden bugün gideyim. Daha 3 gün buradayım, yarın gelirim.
Tamam, babamla seni bırakalım.
Sağ olun canım,
Tamam hadi gidelim.
Baba,
Efendim kızım
Yelda'yı bırakalım baba, gece geç oldu ne olur ne olmaz.
Tamam hazırsanız çıkalım.
Yeldayı bıraktık.Eve döndük ve uyuduk.Sabah Yelda'yı görmek için evlerine gittim.
Yelda Yelda.
Efendim Gülfem
Hadi gel çesmeye gidelim, su dolduralım. Hem vakit geçer hem de piknik yaparız. Bak sepeti doldurdum.
Tamam, geliyorum ama bekle 2 dk Bekle, ben de kirazla elma getirdim.
yeriz dinlendiğimiz yerde.
Çeşmenin başında su şırıl şırıl buz gibi akarken, ellerimin arasından kayarken avuçlarımdaki kalan suyu yudumlamak ne güzel bir duygu.
Yelda...
Efendim
Su atmaya başladık birbirimize Ben ona bana Gülüşmeler.
Oyyy, bayaağı islandik, değil mi?
Aman bir şey olmaz, şeker değiliz ki eriyelim, hava sıcak, şimdi kurur üstümüzdekiler.
Kütübağına geldik örtüyü serdik sepeti açtım
Üzümlü kek hamuru kızartması fındık, erik çıkardım Doyasıya yedik, örtüyü silkeledik, üstüne uzandık.Bulutlar sanki elimizi uzatsak dokunacak gibi pamuk şekerine.Bulutları başladık bir şeylere benzitmeye.
Aaa bak, aynı geline benziyor, başında da taç var gibi.
Yok kız, yaşlı nine gibi ahahhaaaaa
Köy ne güzel, Gülfem şehir beni boğuyor ama mecburum da biliyorsun ailem babannem tuhaf insanlar.Biliyorsun, bazen diyorum ki annem bile beni hiç sevmiyor. Hissetmiyorum. Kardeşim zaten başına buyruk, ailem yokmuş gibi.Bir sen varsın bana sevgi veren, dostça kardeşçe sevdiğim.
Yelda aklıma bir şey geldi
Seninle kan kardeş olalım mı?
Ahhhhha olalımm
Yanımızdaki taşla azıcık tenimizde yara açıp kan kardeş olduk.
