Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🔘 Park yunhe pov
කොච්චර වෙලාවක් මන් මෙතන තනියම හිටියද කියන්න දන්නෙ නෑ. මන් කුකී එක්ක මෙතනට එද්දී දවල්. ඒත් දැන් රෑ..
Phone එක අරන් වෙලාව බලන්නවත් අඩුමගානේ කාටහරී call කරලා මාව එක්කන් යන්න කියන්නවත් මට හිතුනේ නෑ...
මට දැනුනේ එක දෙයයී. ඔලුව වැදුන පාර උන තුවාලෙන් ලේ ගලන එක විතරයී. කිසිම වේදනාවක් දැනුනේ නෑ. මොකද ඒ වේදනාවට වඩා හදවතට පිහියෙන් අනිනවා වගේ දැනුන වේදනාව මට දාරාගන්න අමාරු නිසා. ටික වෙල්වක් යද්දී ලේ ගලන එක නැවතුනා.
Phone සැරෙන් සැරේ calls ආවත් මන් answer කලේ නෑ. මන් දන්නෙ නෑ මට මොකද්ද මේ වෙලා තියෙන්නේ කියලා..
හැම දේයක්ම එපා වුන හැඟීමක් ද ?
තනිකමද මේ දැනෙන්නේ ?
නැත්නම් මේට් මාව rejecte කරන දුකද ?
මන් දන්නෙ නෑ..
හැම දෙයක්ම අත ඇරලා මට කවුරුත් නැති තැනකට පීනගෙන යන්න හිතෙන්නේ ඇයී. කුකී දන්නවා මන් එයාට කිසිම වැරැද්දක් කරන්නෙ නෑ කියලා. ඒත් අයි ඒයා මට ඒ විදිහට සැලකුවේ ?
Phone එකට ආයෙත් call එකක් එද්දී මන් ඒක අතට ගත්තේ phone එක off කරන්න කියලා හිතාගෙන. ඒත් screen එකේ වැටිලා තිබ්බ නම දැක්කහම මට answer නොකර ඉන්න බැරි උනා.
📲 yunhe - ඔන්නී
📲 Mihi - දෙවියන්ට ස්තූතූ වෙන්න. ඇයි දරුවෝ call answer කලේ නැත්තේ..
📲 Yunhe - නි..නිකන්..
📲 Mihi - නිකන් වෙන්න බෑ. ජන්ගකුක් ආවෙත් දැන් ටිකකට කලින්. කෙලින් ඉන්න බැරි තරම් බීලා.
📲 Yunhe - මොහ් ?
📲 Mihi - දේහ්.. කෝ යුන්හි කියලා අහපුවම එයා කිව්වේ මට ඒ ගෑනිව ඔනේ නෑ. ඒකී කොහෙ හිටියත් මට වැඩක් නෑ කියලා
YOU ARE READING
🌊 LIKE THE SEA 🌊 ✅
Разноеමුහුද..... ඔව් මුහුද කියන්නේ මගෙ ජීවිතෙන් කොටසක්.... අනිත් කොටස ඔයා කුකී... _Like the sea_
