14. Bölüm: Yeni Ev

539 53 15
                                    

Nazdan...

Yangın merdiveninde uyuyakalmıştım saatte geçikmişti ilk derse geç kaldım bu seferde! Şaka mıydı bununla samimi olduktan sonra derslerimi hep aksattım elimi alnıma vurdum

"Aferim Tuana bolca çokça kutluyorum seni doğru müdürün odasına!" Çağan defalarca aramıştı ama telefonum kapalıydı aramalarını görünce göz devirdim "Hala ne yüzle arıyo bu?"

"Dün onunla öpüştü ne olursa olsun öpüştüler mi öpüştüler her neyse banane artık hiç kimse umrumda değil kendi hayatına bak Tuana umursama kimseyi hatta müdürden izin alıp yeni bi eve taşın..." duraksadım daha önce niye böyle düşünmemiştim ki ben! Evet izin alıp ayrı bi eve çıkarsam hem ondan uzak olurum hem de hayatım düzene girer

Mesela derslere geç kalmazsın Tuana! birden üstümdeki örtüyü görünce oturduğum yerden hemen kalktım kim örtmüştü ki benim üstümü...ben yağmurda ıslanmıştım üstümle uyuyakaldığımı hatırlıyorum o kadar başka bişey yoktu şimdilik bu konuyu umursamayıp müdürün odasına gittim kapıyı çaldım "Gel" diyilince içeri girdim Çağanın burda ne işi vardı? Çağana sinirle bakıp müdüre döndüm

"Hocam ben okuldan gitmek istiyorum" onun bakışlarını üzerimde hissetsem de dönüp bakmadım müdür bana şaşkınlıkla baktı

"Kızım sen oğlumla aynı odada kalmıyo muydun? Kötü bişey mi oldu?" dedi biraz üzülerek

"Yoo hayır sadece yatakhane katından ayrılmak istiyorum kendi evimde kalıp okula gelmek istiyorum" dedim kesin ve sert bi ifadeyle

"Ama okulumuzda böyle bişey yok maalesef okulda kalmak zorunlu" dedi kadın bana gülümsemeye çalışarak

"Lütfen...bi istisna istiyorum sizden eğer böyle olursa derslere daha çok odaklanabilirim" dedim Çağana ters ters bakarak hala ne olduğunu anlamamıştı saf ayağına mı yatıyodu bu çocuk yoksa ikili mi oynuyodu?

Bana masum görünüp arka tarafta Leyayı öpüyo maşallah ya da beni de mi kullanmak istiyodu..Tuana ne diyosun ya artık onunla ilgilenmek yok konuşmak yok umursamak yok kendi hayatına bak kimseyi umursama takma kafaya hocaya döndüm

"Eğer derslere daha çok odaklanacaksan neden olmasın ama tek bi yanlışında okula geri alırım seni haberin olsun" dedi gülümseyerek Çağan sinirle bakıyodu Çağana bakıp sahte gülümsememle gülümsedim yumruğunu sıkmıştı

"Teşekkürler hocam eşyalarımı toplayıp çıkıyorum ben hemen" diyerek odadan ayrıldım derin bi nefes aldım gülümserken kapının sertçe kapanıp kolumun tutulması bir oldu biraz acımıştı kolumu tutup sıkarak sinirle bana bakan Çağandı

"Ne yapmaya çalışıyosun sen!" dedi öfkeyle

"Bişey yapmaya çalışmıyorum..Çağan!" artık ela gözlü falan yoktu haketmiyodu

"Ne demek Çağan?" gözlerinde öfkeyle karışık biraz kırgınlık vardı evet ela gözlü dememe alıştığı için böyle olmuştu kolumu çekip hırkamı düzelttim ileriye bakarak konuştum yüzüne bile bakmadım

"Evet Çağan yeni eve taşınacağım istediğim yere gideceğim özgürüm öyle değil mi? İstediğimi yaparım" dedim

"Yapamazsın öyle istediğini falan!" dedi yine sinirle

"Neden yapamam Çağan? Sen git istediğini yap istediğini diyorum altını çizerim bende istediğimi yaparım o yüzden bana karışamazsın" dedim giderken yine gelip yanımdan yürümeye başladı

"Nereye gideceksin?" dedi gözleri dolarken..bakma Tuana sana istediğini yaptırmaya çalışıyo

"Bilmiyorum" dedim ona bakmadan

"Ne demek bilmiyorum sokakta mı kalacaksın Tuana saçmalama git konuş annemle vazgeçtiğini söyle" dedi gözünden bi damla yaş akarken hissettiğim içindi yoksa yüzüne bakmıyodum elime damlamıştı elime damladıktan sonra yüzüne bakınca anladım ağladığını hemen önüme döndüm yapamazdım

"Gerekirse evet ama seninle aynı odada kalmak istemiyorum zaten beni istemiyodun..." dedim gözlerim doluyodu ona çok çabuk alışmıştım

"O İLK ZAMANDI..ŞİMDİ DEĞİŞTİ HERŞEY" diye bağırdı odaya girdiğimizde dolabımı açıp valizimi çıkardım eşyalarımı toplamaya başladım ta ki Çağanın gelip valizimi fırlatmasına kadar "GİDEMEZSİN HİÇ Bİ YERE" kollarımı tutup sıkmıştı gözleri bu sefer çok sinirli bakıyodu korkmuştum geri çekilmeye çalıştım olmadı

"Bırakamazsın beni..." dedi cümlesini saçma bulmuştum biz onunla ne yaşadık da onu bırakamazmışım? Bana fazla alışmıştı o kadar başka bişey yoktu kollarımı bırakıp sessizce ağlayarak kendi yatağına oturduğunda valizimi fırlattığı yerden alıp kıyafetlerimi içine koymaya devam ettim

🥂🥂🥂

Sonunda bitmişti valizimin fermuarını çekip yatağımdan indirdim eşyalarımı toplamıştım ona baktım bana bakmıyodu bile ağlaması durmuştu gözleri kıpkırmızıydı odadan çıkıp aşağı indim okuldan çıktım

Çağandan...

O gidince sinirlerim bozulmuştu ne oldu da gitti neden böyle oldu kalkıp çığlık atarak etrafı dağıtmaya başladım biraz sonra darmadağın olmuştu her taraf ağladığımı fark etmemiştim duvarın dibine çöktüm başımı duvara yasladım ben mi bişey yaptım da gitmişti ben...ben ona çok fazla alışmışım çok bağlanmıştım

Nazdan...

Dayanamayıp babamı aradım nereye giderdim ki? Babam ikinci çalışta açtı

"Efendim kızım?" dedi gülümsediğini hissetmiştim hafif gülerek söylemişti bende gülümsedim

"Nasılsın baba?" diye sordum

"İyiyim kızım sen? Okul nasıl gidiyo?" dedi bi anda ne diyecektim? Okuldan çıkmak isteyip size haber vermeden çıktım sadece ders için geleceğim artık mı diyeceğim!

"Ben iyiyim de baba-" derken sözümü kesti sesi endişeli gelmeye başladı

"Noldu Tuana bi sıkıntı mı var?" dedi endişeyle hemen onu durdurdum

"Yok yok hayır baba gayet iyiyim bi sorun yok sadece bana bi ev ayarlaman lazım..." dedim mahçup bi şekilde

"Nasıl yani? Anlamadım" dedi

"Ya baba ben okuldan ayrıldım yani sadece yatakhane kısmından artık orada kalmayacağım ders saatleri burda olup dersler bittikten sonra eve döneceğim normal okul gibi olacak" dedim sakince...kızmasından korkuyodum

"Peki tamam sen nasıl rahat edersen nasıl istersen ama neden? Neden böyle bi karar aldın ve bu kadar geç söyledin" diye sordu merakla e haklı tabi onlara sormadan böyle bi işe kalkışmam da benim hatam

"Ya baba sorgulama nolur bizim burda bi evimiz vardı diye hatırlıyorum ben...satmadıysan tabi" dedim satmamasını umarak çünkü o evi çok seviyodum ve babam da benim gibi bize söylemeden kendi bildiğini okuyodu bi diğer evimizi bize sormadan satmıştı! Neyse o konuyu aklıma getirmek bile istemiyorum

"Yok kızım gidip istediğin gibi oturabilirsin herşey yerli yerinde zaten ve evin anahtarı da kapının önündeki sağdan ikinci saksının altında umarım anlamışsındır" diyerek güldü bende güldüm

"Anladım baba anladım çok teşekkürler çok sağol ben eve gidince haber vereceğim size görüşürüz" dedim babamda görüşürüz diyince telefonu kapattım valizimi arabamın bagajına koyup kapağı kapattım bizim camımıza baktığımda o beni izliyodu gözlerimi kapatıp derin bi nefes alarak arabaya bindim ve ikinci evimize sürdüm

Oy vermeyi unutmayıın:)

Aşk Mı Bu?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin