Love Runs Out

Left Behind

I am Happy seeing the love of my life carrying my twins inside her very round tummy. Hindi ako makapaniwala na sa wakas ay magiging tatay na ako.

"I want to call them Kreighton and Khlye"

Yes we have a boy and girl twin and I am smiling so wide right now, walang pagsidlan ang ligayang nadarama ko ngayon.
I looked at Mara, the mother of my children. She was also smiling like there's no tomorrow right now..

I love her and I am willing to give my everything to her.

She's my girlfriend for a year, Nakilala ko sya sa probinsya at sumama sya sa akin dito sa Manila. Hindi sya mayaman, simple lang ang kanilang pamumuhay, Ni wala kang makikitang kolorete o alahas sa kanyang katawan. Mahinhin sya at maganda. Sa dami nang babaeng nakilala ko, kay Mara lang ako nagkaganito. At hindi ko alam kung bakit.
Maybe because, she has an angelic face na awtomatikong magpapatino sayo. Siguro sya na nga ang forever ko, my kismet and serendipity, in other words, she's my destiny- kahit na ang baduy pakinggan.

I was eyeing her with a wide smile on my face.

"ano?" she asked me smiling.

"Will you marry me?"
Tanong ko pa sakanya. The smile on her face slowly faded at umiwas sya ng tingin sakin. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
Natatakot ako.
Natatakot ako sa magiging sagot nya. I want to marry and have a happy family dahil kahit kailan ay hindi ko naranasan ang magkaroon. But I think, Mara doesn't like the idea of marriage. "Kriztof… sigurado ka ba talagang gusto mo akong pakasalan?"

"Oo naman."

"Hindi papayag ang mama mo"

"why not?"

"Dahil ayaw niya sakin"

"My mum doesn't hate you" "Yeah, kaya ba kelangan pa niya akong ipahiya sa harap ng maraming tao at sabihing ilusyonada ako"

"oh. ok maybe she hate you a little bit. "
I sighed in defeat.

"see. kaya ibigay mo nalang yung result ng ultrasound sakanya, baka kapag nalaman nyang mag kaka apo na sya - maybe she'll hate me less"

"And then, we can get married na?" Hindi na sya sumagot. I sighed when I realized that something on her changed. Alam kong meron, it was as if she suddenly started to be cold at hindi ko alam kung mabuti ba yun o masama. Ibinalik ko ang atensyon ko sa monitor kung saan nakikita namin ang kalagayan ng baby sa loob ng tummy ng mama nila. I am really excited to hold and see them. Hindi man sila tanggapin ng mama ko ay ayos lang. Nabuhay rin naman ako ng ilang taon na wala sa poder ng magulang at gagawin ko ang lahat para mabigyan ng masayang pamilya at magandang buhay ang mga anak ko.

"Are you planning to marry her?" Iyon ang tanong ni mama ng ibigay ko sakanya ang ilang pictures ng kambal mula sa ultrasound

Hindi ko maaninag ang kasiyahan sakanyang mukha kumpara sa nararamdaman ko ngayon

"Yes ma. I want to give my name to them."

Sa tuwing tinatanong ako, yun parati ang sagot. Gusto kong magkaroon ng pamilya, kahit na malaki ang ayaw ni mama kay Mara. Wala naman syang magagawa dahil mahal ko si Mara at handa akong ipaglaban sya, lalo na ngayon magkakaroon na ako ng baby, hindi lang isa kundi dalawa pa.

Lumipas ang dalawang buwan at halatang halata na ang baby bump ni Mara, 7 months na ang tyan nya and in a few months makikita ko narin ang mga anghel ko. I can't wait for that time. Kaya naman sinasamahan ko sya lahat ng pupuntahan nya. Katulad ngayon, kakatapos lang ng check up nya and at the same time it's our 2nd year anniversary as boyfriend and girlfriend kaya naman inaya ko sya sa isang restaurant and prepared some romantic dinner for both of us.

I was planning to ask her again.

"Mara...Will you please marry me?"
She just smile and hug me. I think that's a yes, kaya isinuot ko na sakanya ang singsing. It is puzzled ring na may diamond sa bawat tabi at nahahati ito sa dalawa. It's an Heirloom, my grandma gave it to me before she passed away. At bagay na bagay ito sa daliri ng babaeng mahal ko.

I have to work all day kaya naman naiwan si Mara sa bahay, Yes we are living under the same roof. Kasal nalang talaga ang kulang.Excited akong umuwi dahil nag overtime ako sa trabaho to earn more money para sa panganganak ni Mara, Pagbalik ko sa bahay ay bukas ang gate at pinto. And when I got inside, it was empty, maliban sa sulat na nakadikit sa refrigerator saying:

"Im sorry Kriztoff, pero hindi kita kayang pakasalan, Kalimutan mo nalang kami ng mga anak mo. makaka move on ka din
-Mara"

"FUCK! walang forever"