Η μοίρα

Γνωριμία

  Η νεαρή δόκιμη πήρε την άδεια από την ηγουμένη να φύγει κάποιες μέρες από το μοναστήρι. Ήθελε να γίνει η κουρά της και να είναι πλήρως προετοιμασμένη. Για να γίνε αυτό πρέπει να συγχωρέσει τον πατέρα της που με την μητριά της σκότωσαν με ατύχημα την μητέρα της μπροστά στα μάτια της. Ήρθε η ώρα να του δώσει την συγχώρεση.

   Επίσης όσο και δύσκολο και να φαίνεται, οφείλει να βρεθεί με τον παρολίγον βιαστή της στα δώδεκα της. Δεν γνώριζε πολλά γι'αυτόν, όμως της είχε δώσει το όνομα ενός μαγαζιού "φαντασία" . Ιδέα δεν έχει τι είδος μαγαζί είναι, αλλά θα πάει εκεί προκειμένου να τον βρει. Έτσι κι αλλιώς στάθηκε η αφορμή εξαιτίας του να βρει καταφύγιο στον οίκο του Θεού και θέλει να τον ενημερώσει.

   Το μοναστήρι βρίσκεται στην Αθήνα πολύ κοντά στο πατρικό της και στο μαγαζί που θα επισκεφθεί, οπότε φθάνει εύκολα στο σπίτι της. Τα αισθήματα της ανάμεικτα της, αντίθετα με την απαράμιλλη χαρά του πατέρα της μόλις αντικρίζει το παιδί του. Τρέχει και αγκαλιάζει την κόρη του και επιφωνεί όλο χαρά.

   - Άννα παιδί μου, δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που σε βλέπω στο πατρικό σου. Γύρισες; Πες μου ότι δεν θα επιστρέψεις πάλι πίσω.

   Η κοπέλα κοκκινίζει από την αντίδραση του και την επιθυμία του να φύγει από το μοναστήρι. Προσπαθεί ευγενικά να του εξηγήσει.

    - Ελισάβετ πατέρα μου. Θα κάτσω για λίγες μέρες εκτός μονής μαζί σας, αν δεν πειράζει εσένα και την Πολυξένη. Θα μιλήσουμε αυτές τις μέρες για όλα.

   Ο Λευτέρης, ο πατέρας της, χάνει την λάμψη των ματιών του στο άκουσμα πάλι της μονής του παιδιού του, ενώ η Πολυξένη ρίχνει τόσο εχθρικό βλέμμα στην κοπέλα που η δόκιμη ανατριχιάζει. Στην συνέχεια την υποδέχονται μέσα και πάει στο δωμάτιο της. Έχει μείνει ανέγγιχτο από την μέρα που το εγκατέλειψε. Στο δωμάτιο που έκανε τα όνειρα που κάνουν αρκετά κορίτσια. Να μεγαλώσει, να δουλεύει και να παντρευτεί τον σωστό άντρα. Πράγματα που είχε ξεχάσει από καιρό.

    Κάποια στιγμή ρωτάει που είναι το μαγαζί που θέλει και τι ώρες είναι ανοιχτά. Δύο έκπληκτα πρόσωπα την κοιτάζουν με καθαρή την απορία τους. Η Πολυξένη γελάει, ενώ ο πατέρας της με ελάχιστες ελπίδες την ρωτάει.

   - Πώς σου ήρθε αυτό κορίτσι μου; Θες να  πάμε; Αν θες να το κανονίσω άμεσα. Πρέπει να δεις πράγματα και από τον έξω κόσμο, έστω αν αυτό είναι η νύχτα. Μεσάνυχτα λειτουργούν τέτοια μαγαζιά.