Kurtuluş (Yoonmin)

Bitmeyen Çilem

Bizim için zordu. Kendimize bir yer endinmek için çok çabaladık.
Ama en çokta benim için zordu. Bang pd her türlü istediğini yaptırmak için beni kullanmaya devam ediyordu. Bitmiyordu. Çok bunalmıştım. Her zaman bir isteği vardı. Ama popüler oldukça eskisi gibi beni sık sık kullanamıyordu. Yanımda sürekli korumam vardı. Bu yüzden istediği gibi bana yaklaşamıyordu.

O pis yüzünü sürekli görmek zorunda kalmıyordum. Bu yüzden kendime sürekli iş bulurdum ki bana yaklaşmasın diye. Kendimi aşırı yıpranmış ve yoğun olarak bitmiş hissediyordum.
Her an karşıma gelecek diye temkinli hareket eder olmuştum. Ama korktuğum bir şey daha eklenmişti üstüne, ölüm tehditleri.
Sıkı denetim vardı etrafımda. Ruhsal yorgunluktan sonra fiziksel olarak bitmeye başlıyordum.

Üyeler benim bu halimde endişe ediyordu. Sürekli destek olmaya çalışıyordu hepsi ama benim içimde bitmek bilmeyen kötü duygular bütün herşeyi yıkıp öne çıkıyordu. Her an ne olacak diye düşünmek 2 kat yorucu olmuştu artık nefes almadığımı hissettim bir gün yeter dedim bitsin artık dedim.
Bir gün yine beni boşta bulmuştu. Yanına çağırıp isteklerini anlatıyordu bende artık ses çıkarmaya karar verdim. Ve o an dedim ki...

*Artık sizin isteklerinizi yapmak istemiyorum. Bitti. Beni kullanmanıza izin vermiyorum artık pd'nim. Eğer beni engellerseniz sizi şikayet edeceğim. Artık tanınan biriyim. Beni böyle korkutamazsınız.

*Öyle mi Park Jimin peki git hadi anlat herkese.

*Tabi ki anlatacağım bu yanınıza kalmayacak.

*Jimin ölüm tehditleri almaya devam ediyor musun hala???

*Neden ki?? Niye sordunuz?

*Daha da çok olacak çünkü. Sen sanıyorsun ki seni sevmeyen hayranların yapıyor o tehditleri.
Ama aslında öyle değil. Hepsini ben yaptım. Ama bu sefer daha ileri gidiceğim Park Jimin. Her an nefessiz kalacaksın korkudan ve artık iyice psikolojik olarak çökeceksin işte ben o zaman seni bitireceğim.

*Bunu siz mi yaptınız neden ne istiyorsun benden artık yeter.
Niye bunu bana yapıyorsun. Yeterince kullanmadın mi beni ??
Daha ne yapacaksın bana öldürmek mi istiyorsun beni öldür o zaman. Hiç değilse çilem biter çilem..

Daha fazla dayanamadım ve odadan koşarak çıktım. Herkese çarparak gidiyordum. En son Yoongiyi fark ettim beni bu halde görmesini istemedim.
Arkamı dönerek ters gitmeye başladım ama beni çoktan fark etmişti. Bana sesleniyordu. Onu duymazdan gelerek asansöre binip en üst kata bastım.

Kapı tam kapanırken karşımda belirdi. Yüz yüzeydik. Beni görünce şok oldu. Hemen kapı kapandı neyseki ama o bir kaç saniye bitmedi sanki beni böyle görmesini asla istemiyordum. Onları öğrenirse, olacakları düşünmek bile beni korkutuyordu. Yoongiyi çok seviyorum onun yıllardır çektiğim acıyı bilmesini asla istemiyorum. Yoongi benim kalbim sığnağım. Ona hislerimi açtığım gün geldi aklıma nasıl korkmuştum. Beni anlamaz ve ters bir şey olur diye aklım çıkmıştı.

Karşında, her halinden eriyordum. İnanılmaz bir his aşk insanı ayakta tutan bir his. Bu kadar zaman böyle sağlam durduysam bu hep Yoongi sayesindeydi. Kalbi o kadar güzeldi ki beni de içeri kabul etmişti. Kalbinin kapılarını bana açmıştı. Bütün halindeydik. İki beden bir ruh olmuştuk.
Üyelere belli etmemek için harcadığımız çabalar çok komikti oysa her halimizden belli ediyorduk.
Bakışlarımız onlarla konuşuyorduk. Gözlerimiz bizim iletişim biçimimizdi. Onlarla her türlü duyguyu anlatıyorduk. O kadar tam olmuştuk ki konuşmadan anlayacak bir seviyeye ulaşmıştık.

Ah Yoongi keşke seninle konuşabilsem her şeyi bu kadar yaşadığım dertleri anlatabilsem. Ama birbirimize olan sevgimizi bile bana karşı kullandı. Her şey bir yana seni nasıl görmezden gelip de devam edecektim. Kalbim ve ruhum buna asla izin vermezdi.
Senin olmama düşüncen bile beni paramparça ediyorken. Senin üzülmene nasıl sessiz kalırdım. Yapamadım da. Senin için devam ettim. Sırf sen mutlu ol diye o adamın bütün isteklerini yerine getirdim. Sen bu noktaya gelene kadar neler çektin ne acılarla boğuştun.

Şimdi de ben senin için aynı fedakarlığı yapmak zorundayım. Ah Kalbime mühür olan adam sen öl desen senin için düşünmeden ölürüm. Sensiz hiç bir şey anlamlı değil ki bunu da sen hayatıma girince anladım zaten.
Lütfen beni affet beni o halde görmene izin verdiğim için üzgünüm.
Ama daha fazla dayanacak gücüm kalmadı. Bitsin istiyorum. 5 senedir o koskoca 5 senedir. İçimde bir çok kez öldüm. Ayakta ama yürüyen bir ölüydüm.
Pis tacizlerine susmak zorunda kaldım. Kendimden iğrendim. Nefret ettim kendimden. Şantaj yaptı bana fotoğraflarımı kullanarak. Pis bir şekilde yapılmış montajlı fotoğraflar. Gerçek değildi hiç biri.

Fiziksel olarak hiç girişimi olmadı ama benim bütün masum ve temiz ruhumu kirletmişti.İstese bile dokunamazdı ki zaten bana iktidarsızdı.
Kendimi o kadar pis hissettim ki bazen saatlerce banyoda kalır kendimi vücudumu arındırırdım onun aşağılık bakışlarından. Ya da böyle yaparak ovuturdum kendimi.
Hyunglarım onlar için her şey yaparım biz bir aileyiz sonuçta. Biz birbirimiz için bir çok şeyden fedakarlık yapıyorduk.  Ama ben hepsi için yapıyordum bunu yükü ağırdı ve kirliydi ama onları mutsuz ve yıkılmış görmek beni mahvederdi.
Şuan çatıdaydım.
Her zaman ki her onun baskından dolayı bitmiş hissettiğim zaman buraya gelir dakikalarca oturur ağlardım. Sonra tekrar aynı mutlu yüzü ve ses tonumu yaparak aşağı inerdim. Yoongi hep bir şey olduğunu fark ederdi ama bende hep yorgun olduğumu söylerdim. Çok çalıştığım için bu hallerimi buna yorardı.
Ama hep içinde bir yerlerde ne olduğunu merak ederdi sadece bunu sesli dile getirmezdi.

(Çatıda bu şekilde ağlayan bir Jimin düşünün.)
🧡💚

Ah masum bakışlım..🤧😭
Yoongi öğrendiği zaman ne olacak diye niye bu kadar korkuyorsun??🐈🐥🤯