Zeynep uyandığında güneşin ışığının parlaklığından gözlerini açamıyordu.Yavaş yavaş ovuşturarak açtı gözlerini.Annesi daha uyanmamıştı.Pijamalarını hiç değiştirmeden alelacele indi mutfağa.Kahvaltı henüz hazır değildi.Zeynep annesinin uykuda kaldığını düşünerek kahvaltıyı hazırlamak için buzdolabının kapağını açtı.İştah açıcı şeyler bulamadığında açtığı gibi kapattı buzdolabını.Sonradan aklına geldi ki annesinin bugün izin günüydü.Diğer günlerde annesi Zeynep'e hiç kahvaltı hazırlatmazdı. Zeynep ufak ve sedasız adımlarda odasının yolunu tuttu.Bugün önemli bir gündü.Evet bugün okulun ilk günüydü.Kıyafetlerini ayarlamak için dolabını açtı ki gözüne küçük pembe bir kutu ilişti.Kutuyu eline aldı ve birden annesi geldi.''Hımm o mu onu merak ettin sanırım.Dün gece Azat getirdi.Sana vermemi söyledi fakat uyuyordun ,uyandırmak istemedim.Kızmadın değil mi?''Zeynep başka bir dünyaya gitmişti sanki...''Zeynep ,Zeynep iyi misin kızım?''...''Ben ,ben iyiyim''...''İyi açta bakalım o narin kutuda ki süprize.''...''Anne geç kalacağım hazırlanmam lazım''diyerek kıyafetlerini eline aldı.Siyah bir kot pantolon ve fakir kol gömleğini giyecekti.Annesi Zeynep'e yaklaşarak ''Bakabilir miyim ne giyiceksin?''...''Bunları.''...''Ah Zeynep bugün okulun ilk günü biraz farklılaştıralım bence seni,mesela mini etekli bahçıvanını ve altınada uzun konikırs botlarını giyebilirsin''...''Şey olabilir aslında''diyerek giyinmeye başladı.Ve servisinin sesiyle bir koşu indi aşşağıya.Ece de aynı servisteydi.Zeynep Eceyi hatırlayınca biraz tedirgin oldu.Çünkü Ece dün gece hakkında sorular sorucaktı ve Zeynep yine ne cevap vereceğini bilemiyecekti. Zeynep üç basamağı bölmeden bindi servise.Ve Ece'yi arayarak oturmak istiyordu fakat Ece yoktu serviste.O an telefonuna mesaj geldi.Mesaj Ecedendi. "Kusura bakma bugün babam bırakıcak" Soru işaretleri dolu düşünceleriyle vardı okula.İleriden biri onu karşılamaya geliyordu.Gelen Melisaydı.Hızlı bakışlarıyla süzdü Zeynep'i."Aaa hoşgeldin Zeynep,bu ne güzellik!"..."Şey teşekür ederim.Sende çok güzel olmuşsun"...Birden bir sessizlik çöktü."Melise sınıftan mı geliyorsun, Ece sınıftamıydı?"..."Hı hı evet"..."Tamam teşekkürler " diyerek sınıfa doğru ilerledi.Servisteki tedirginliği yine başlamıştı.Son basamağı çıkıyordu ve sınıfa girdi.Gözleri Eceyi ararken tatlı bir ses onu çağırıyordu."Zeynep burdayım."Tatlı ses Ecenindi."Zeynep dışarıya çıkabilir miyiz sana soracaklarım var."Zeynep tirek bir sesle"olabilir."dedi.Korkuyordu ne cevap vereceğini bilmiyordu.
Aşşağıya indiklerinde Zeynep ayrıca heyecanlıydı.Yutkundu.
"Dün gece neden aniden gittin Zeynep ?"evet korktuğu şey başına gelmişti.
"Şey,ımmm dişim,dişim ağrıyordu.hemde çok"ece uyanıktı.inanmazdi böyle bir yalana...
"Yalnız herkesi kandırabilirsin beni asla Zeynep..."Zeynep utanmıştı.çünkü ece hemen anlardı onun yalan söylediğini...anlardı."
"Aslında evet o yüzden gitmedim.Ece hani sen mutfağa gittin ya sonradan Azat geldi ve beni o halde gördü :(" diyerek paltosunuiliklemeye başladı.Fakat en alttaki düğmesinin olmadığı farketti.Ama şuan önemli olan düğme değildi onun için,Ece onun yalan söylediğini anladığı için Ecenin güvenini kaybetmekten korktu.önemli olan buydu onun için.
"Zeynep neden?"
Üzülerek sordu Zeynep"Noldu?ne neden?"
"Zeynep neden bu kadar utangaçsın?"
Sorunn cevabını Zeynep de bilmiyordu.
Cevap vermek istedi fakat...
