Zengin ve mutsuz bir annenin kızıydım .
Her bunaldığımda tavana çıkar saklanırdım .
Birgün orda bi mektup buldum , altın sarısı .
Her bulduğunu okuyan bir yaramazdım .
En büyük güzelliğin , tarihi yansıtan gözlerindi ,
Kalan 230 günü tamamlıyor ve her insanın halinden anlıyordu .
Bu adamın gülüşü , antik bi kentin efsaneydi .
İnsanların son kurtuluşu , bitmeyen sarhoşluğuydu .
Ölene kadar bunu savundu , unutana kadar öğrettikleri ,
Engelliler yataktan kalkamaz , tek bilgi öğrenen hemşireleri ,
Anlamayınca dediğini soramazlar , yatalak , kör , sağır ,
Ama bekleyebilirler , tekrar edecek dediklerini .
1 insan önemli olabilir milyonlardan ,
1 hata sildirir tüm doğruları ,
En az pişman olacağın yolu seç ve gülümse ,
Empati kur ve taklit et onları .
Anlayacaksın AYAKTA DURMAK ZOR ,
Kibarlık ne güzel silahtır .
Aldatılacaksın aldatılma ,
Metropol görünmez bir silahtır .
Görünmez yaralar daha çok can yakar ,
Çünkü sakladıkça acıtır .
Gidebileceğin maksimum nokta bellidir ,
İsteyen bunu başarır .
Demiyorum ki kolay olcak ,
Çoğu şeyden mantıksız ,
Ne güzel kilişedir ,
Zoru severim vakit alır imkansız .
Düşünsene bunları duyarak çalışıyorsun gün boyu ,
Kim istemez daha fazlasını .
Sıkıca düşünür ve bitirirsin yolunu ,
Bırakırsın işini ve ararsın hırsını .
Belki başarılı oldun belki başarısız ne anlamı var ,
Daha dinlememişsin adamı başlarından ,
Yolun açık olsun ve sakın unutma ,
1 insan önemli olabilir milyonlardan .
Üzgün bir annenin ağlayan bir kızıyım ,
Bu notu herkese okutacam .
Bir uygulamanın en popüler yazarıyım ,
Milyonlardan önemli olcam .
