FARZET/ Taekook Angst

1-

Yüksek sesli konuşmaların ardından odayı dolduran sessizlikle birlikte bana bakan adamın çaresizliğini gördüm... İri gözlerin altında yatan bu büyük çaresizlik oldukça kırmıştı kalbimi

Belki de geri dönüşü olmayan şeylere kapıyı ardına kadar açmıştık. Ağlamamak için direnen vücudum adeta tüm benliğimle savaş veriyordu  eriyip giden bu aşk sahtelikten başka bir şey değildi... Sahte yapan oydu

Taehyung ...

Tüm benliğimi alıp elindeki hevesle aldığım yüzüğümüzü attı haksız olduğunu bile bile bana yaptığı bu ağır davranış

Bir ihanetin bahçemizdeki çiçekleri nasıl soldurduğuna dair kendi gözlerimle şahit oldum oysa ki asla başka insanlar aramıza giremeyecekti

Şimdi ise başka insanların kanatları altında savruluyoruz

Hoşçakal dedim gözlerine bakarak tüm öfkemi kendi kalbime gömerek

Hoşçakal dedi siyah çantasını eline alıp kapıdan bir adım atarken...

Hoşçakal Taehyung... Sonsuzluğa doğru çıktığın bensiz bu yolda iyi ol sevgili küçüğüm...

_____________________________________

Etraftaki çerçevelere bakarken düşüncelerim sanki çerçevelerde belirmeye başladı

Belkide bunun sebebi çerçevelerde ki kişinin Taehyung olmasıydı

Samimi gülümsemesi olan fotoğraflar... Gülümseyerek onlara bakarken duvarda ki saat sesi kulaklarımı doldurmaya başlamıştı

Düşüncelerim beni uyuşturmuş ruhum kendisini uykuya teslim etmek üzereyken telefonuma gelen mesajla gözlerimi açtım

Taehyung kişisinden 1 mesaj
Hafif bir gülümseme ile ekrana bakarken birden duraksadım

Aptal jeon kendi kendime kızdım ve kalbimin hızı asla yavaşlamak bilmiyordu

Buluşalım mı? Lütfen

Şaşkınca mesaja bakmaya başladım ve ne yapacağımı düşünmeye başladım..

Nerde?

Beni terk ettikten sonra neden hala buluşmak istediğini öğrenmem gerekiyor du..

Konum📍

Birazdan ordayım tae

Bekliyorum jeon

Siyah montumu giyip şapkasını takmıştım dışarda hafif yağan bir yağmur ve soğuk bir esinti vardı

Yürümeye başladım ve cebimden sigara paketimi çıkartıp bir sigara yaktım

İlerlemeye devam ettiğim sıra bu konumun yakın olduğunu fark ettim

5 dakika daha yürüdükten sonra Taehyung ile ilk öpüştüğümüz ve ilk oturduğumuz bank'a gelmiştim

Uzaktan bir süre ona baktım. Kahve rengi kabanıyla oturmuş bir elinde siyah şemsiyesini tutup öylece bekliyordu

Beni sigara içerken görmeyi pek sevmediği için sigaram yarım kalmışken attım

Ve üzerime çeki düzen verip yanına ilerledim

Geldiğimiz hissetmiş olacakki direk beni görünce ayağa kalktı

Hoşgeldin dedi ve dolu gözlerini soğuk gözlerimle birleştirip konuştum

Neden burdayım?
Bana bakmaya devam etti ve gözlerinden bir damla yaş aktı

Bir şans...

Şaşkınca ona baktım ve o sol eliyle gözlerindeki yaşları siliyordu

Boğazını temizledi ve bana baktı

Bir şans istiyorum beni affetmeni

Gülümsedim
Terk edişini mi..?

Ellerimi tuttuğu esnada gözlerim ellerimize indi

Affetmek yakışır sana her insan hata yapar hem pişmanım jeon..

Sinirle ellerini sertçe bıraktım

Hak edeni af ederim ben hak etmeyeni değil!

Söylediğim cümle ile beraber bir adım geri gitti

Gözyaşları hızla akmaya başlamıştı asla kıyamadığım gözyaşları yer ile buluşuyordu ve ben her bir damla yaş için kalbimden bir damla kan kaybediyordum...

Değiştim jeon...

Ağzımı aralayıp konuşmaya hazırlanmıştım ki dudaklarını dudaklarımla birleştirdi

Şaşkınca ona bakarken buz kesilen vücudum hareketsiz kalmıştı

Tam da o sıra yağmur hızını arttırmış bizi ıslatıyor du denizdeki dalgalar adeta çıldırmış gibiydi gök delinircesine gürlüyordu..

Tanrı bana yapma diyor gibiydi ama beni uyuşturucu gibi dudaklarına tekrar mahkûm eden adama karşılık vermiştim

dudaklarıyla dudaklarım dans ediyordu adeta

Belimdeki ellerine karşılık kollarımı boynuna doladım

Napıyorsun napıyorsun...

Kendi kendimde içim içimi yerken Taehyunga karışık vermeye devam ediyordum

Yağmur git gide hızını arttırmıştı ve sırılsıklam olmuştuk...

Dudaklarımdan ayrılan Taehyung ıslak saçları ve ağlayan gözleri ile bana bakarken

Kendimi nasıl aptal yerine koyduğunu düşünmeye başladım...

"Kapat perdesini bakma maziye, unut onu gönlüm sevmedin (farzet)"