uyandığımda bir odadaydım nedensizce burayı hatırlar gibiydim yakınlardan bir şarkı sesi geliyordu ayağa kalktım sesin geldiği yere doğru gitmeye başladım.
başım dönüyordu yani biraz kapıyı açtım önümde uzun bir koridor vardı kapının hemen yanında yerde bir telefon duruyordu şarkı oradan geliyordu telefonu elime aldım telefonun ekranında bir çocuk fotoğrafı vardı ve onu kucağında tutan babam büyük ihtimalle bu küçük kız bendim ama bu telefon neden burada ve burası neresi...
yaklaşık 10 dk'dır bu telefonun şifresini düşünüyorum ne olabilir 1234 değil benim doğun tarihim mi 2005 hayıır bu da değil ben telefonun şifresini çözmeye çalışırken bir anda telefon titremeye başladı ve benim ağzımdan kısık bir çığlık çıktı şoku atlatınca bir gizli numaranın aradığını fark ettim tereddüt etsem de açtım ve telefonu kulağıma yaklaştırdım.
adelya: a-alo
?: ...
adelya: alo
?: ...
adelya: ahh kimsiniz
?: ...
korkmaya başlamıştım telefona açık mı diye baktın açıktı ama ses yoktu çocuklar şaka falan yapıyor diye düşünüp telefonu tam kapatacaktım ki bir ses duydum ve telefonu hızla kulağıma geri götürdüm
adelya: efendim
?: koş
adelya: ne!
dediğim anda siren sesleri gelmeye başladı telefonu yere atıp etrafıma baktım ve direkt koridora koştum iki seçeneğim vardı ya sağdan yada soldan gidecektim sol tarafın elektrikleri tek tek sönmeye başladı direkt sağ tarafa koşmaya başladım aşağıya inen bir merdiven vardı hiç düşünmeden indim etraf iyice karanlıklaşmaya başladı arkama baktığımda hiç bir şey görünmüyordu sesler de kesilmişti biraz daha ilerledikten sonra ileride bir kapı gördüm yavaşça ilerleyip kapıyı açtım. Kapı gıcırdayarak açıldı ve karşımda 10 20 tane insan sanki canavar görmüş gibi korkarak yüzüme baktı.
adelya: siz kimsiniz
binay: sen de mi buraya düştün
adelya: na-nasıl yani
binay: ben binay ve burada olan herkes burada olmaya mahkum insanlar
adelya: neden ki burası neresi, ben neden buradayım
binay: tamam sakin ol seni de mi buraya ersin getirdi
babamın ismin duyunca olduğum yerde kaskatı kesildim
adelya: babamı nereden tanıyorsun
dediğim anda herkesin gözleri açıldı ve bana baktılar
hemen yanında duran uzun sayılabilecek boyda açık kahverengi saçlar ve gözleri olan bir oğlan söze atladı
selim: o p*ç senin baban mı?
adelya: maalesef
rüzgar: seni bizi kontrol etmen için o gönderdi demi
adelya: ha-hayır gerçekten ben en son arabadaydım sonrasını b-ben den hatırlamıyorum
binay: rüzgar selim sakin olun onu hiçbir şey bilmeden yargılayamayız
sonra arkada duran yaşlı bir adam öne geçti ve konuşmaya başladı
gökhan: sessiz olun da kız anlatsın kızın sen anlat nasıl buraya düştün
adelya: ben şey hatırlamıyorum en son ersin yani babam annem ve abimi öldürdü ben bayıldım babam beni hastaneye götürdü sonra arabaya bindik gerisini hatırlamıyorum.
