Gece çökmeden sahte gülücüklerle savaşırsın, güneş gidipte ay yüzünü gösterince savaşı kaybeder gecenin göz yaşlarında boğulursun .İşte geceyle gündüz insan demek herhalde, yada 2 savaşçı gibi gelebilir size ama 2 arkadaş hayata karşı insanlara karşı savaşan 2 arkadaş onlar, gündüz ağlamamak için kendini tutanlara yardım eder gece de onları dinler.Sonra bi sesizlik çöker gündüz o sesizlikte kaybolursun gece ise boğulursun çünkü gündüz sadece düşünürsün.Gece ağlarken sesizlikte boğulursun göz yaşların deniz olur sen de yüzmeyi bilmeyen bi çocuk ,annesinin elinden kurtulmuşta oyun oynayayım derken kendini öldürmüş kendi sonunu kendi getirmiş bi çocuksun büyürsen sadece yetişkin derler hayatını değiştiremezler.sorarlarsa büyüdün ama içindeki çocuk denizde hala yaşam savaşı veriyor. Ölürse büyürsün kurtarılır yada kurtulursa hala çocuksun,ama sana çocuk demezler adın ya şımarık olur yada vurdumduymaz çünkü çocuklar herşeye gülüp geçer anlamazlar ki ,senle güler senle ağlarlar.Niye ağlarsın diye sormazlar bile .Bazende ruhun çocukken büyütülür büyükken çocuk olmak senin elinde ama çocukken büyük olmak senin elinde olmaz denizden kurtulma ihtimalin bile olmaz denize girme ihtimalin hiç olmaz çünkü oyun oynayamazsın tek gerçeğin bu hayattan kurtulmak okumak kendini bu uçurumdan aşağı atmamak olur yada kitaplarda zorla mahrum edilmiş küçük bir işçi olursun.İşte incide annesinin elini bırakıp denizde oynayan çocuk ruhlu yetişkin ama onun oyun arkadaşı balık
