İncinin küçük akvaryumun da minik bir balığı vardı. belkide inciyi hayata bağlayan tek şey oydu. balık saatlerce inciye bakar inci saatlerce balığa konuşurdu onlar konuşmadan da anlaşırlardı konuşmaktan çok dinlemeyi severdi herhalde incinin balığı ,o suda inci karadaydı, ama yinede anladılar birbirlerini .konuşamasada hissettirirdi anladığını, yani inci gündüz sesizlikte kaybolmaz gece hüzunde boğulmazdı çünkü onu anlayan bi insan olmasada yaşadığını bildiği bi balığı vardı belkide binlerce insanın yaşamasından daha iyiydi onun yaşaması o sessizce dinlerdi görmez ama hisettirirdi karanlıkta boğulmaz sesizlikte kaybolmazdı. Çünkü inci onsuz bi hiçti o giderse inci yapayalnız kalır karanlıkta boğulur sesizlikte kaybolurdu ama hayatta kimse ölümsüz değildi inciyi dinleyen bi balık olsada insandan daha değerliydi
Kim seni anlarsa sen ona aitsin derler ya inciyi de balığı anlardı hep
Kimse duymasın ama bazen hayvanlar insanlardan daha anlayışlı olur.sen sem ol kimsenin karanlığında boğulma kimsenin sessizliğinde kaybolma unutma her sessizlik kendini anlatmaya çalışanların sığınağıdır
