THE DAY I SAW MY MOM LAST SMILE

THE DAY I SAW MY MOM'S LAST SMILE

________________

"Ma, I want to be an astronaut someday," I said.

"Anak, masyadong delikado ang pagiging astronaut," sambit ng aking ina habang nakakunot ang noo.

"Ma, pero ito ang gusto ko. Gusto ko pong maging katulad ni itay na nasa kalawakan. Diba nay, kaya dipa umuuwi si itay mula nong maliit pa ko dahil nag-i-explore pa sila doon ng mga bagong planeta."

Tumalikod ang aking inay na para bang nagpipigil umiyak.

"Ma, totoo ba yung mga sinabi mo sa akin noong mga bata pa ako?"

"Anak, yung i-itay mo ay mat-tagal ng patay," utal-utal nyang sabi habang pumapatak ang kanyang mga luha.

"Umiyak ako sa aking mga narinig. For all these years, ma, si papa ang naging dahilan kung bakit gusto kong maging astronaut. Ngayon parang gumuho ang lahat ng pangarap ko."

"Hinawakan ako ni inay sa aking noo at sinabing, 'Anak, gawin mo ang nasimulan ng iyong itay'," umiiyak na sabi ni inay habang niyayakap nya ako.

"Dumaan pa ang ilang taon, sa wakas, isa na rin akong magiting na astronaut."

"Nay! Astronaut na ako haha!"

"Anak, I'm so proud of you."

"Kinabukasan ay may hindi magandang narinig ang aking inay mula sa aking mga labi at 'yun ay..."

"Nay, lilipad na po kami mamayang hapon para sa misyon na aming gagampanan."

"Pero anak, di ba pwedeng wag ka nang tumuloy?"

"Ma, napag-usapan na natin 'to diba? Itaga mo sa bato, ma, babalik ako para sabitan mo ako ng medalya."

"Habang papalayo ako ng aming tahanan, nakita ko ang aking inang umiiyak na nakatayo sa may bandang pintuan."

"Ma, pangako, babalik ako!" sigaw ko mula sa di-kalayuan.

"Okay astronauts, are you ready!?"

"Sir, yes, sir!"

"Pumasok na kami agad sa aming nakahandang upuan sa loob ng spaceship."

"Ready in 1...2...3...4...5..."

"Pumikit ako at inisip ko na lang ang aking inay habang kami ay papuntang kalawakan, dala na rin ng aking kaba."

"Habang unti-unti kong binubuksan ang aking magkabilang mata, ay sumilip agad dito ang isang napakagandang buwan mula kung saan kami nakaupo."

Radio chattering: "I-ready n'yo na ang inyong mga oxygen upang tayo ay makababa na buwan."

"Habang ako ay papababa sa aming sinasakyan, napakalaki agad ng aking ngiti sapagkat sa wakas, nakatapak na ako sa buwan."

"Sa aming paglibot, malayo na rin ang aming narating at sa di-kalayuan nakita namin ang napakalaki at napakainit na araw."

"Roger, wag kang lumapit d'yan!" sigaw ko.

"Tanaw n'yo ba ang araw? Parang unti-unti itong papalapit sa atin."

"Takbo!"

"I see my mates, they're burnt to death kasi di agad sila tumakbo. I tried to run as fast as I can, pero ang aking oxygen ay papapundi na rin, dahilan ng aking pagbagsak."

"Pumikit ako at huminga ng malalim habang inaalala ang matamis na ngiti ni inay."

"Ma, pasensya na, I failed to do my promise. Mukhang matutulad na ako kay itay," pag-sabi ko ng nakangiti.

"Pumikit na lang ako habang patuloy sa pagpatak ang aking mga luha at sabay sabing, 'Ma, sorry, hanggang dito na lang siguro ako'."