Sabah o alarmın iğrenç sesine uyandım. Bir hışımla kalktım başım döndü. Daha sonra annemin mutfaktan sesleri geliyordu yanına gidip; Günaydın annelerin en güzeli diyerek yanağına bir buse kondurdum. Daha sonra annemin bana o sıcak gülümsemesiyle hadi kızım yatağını topla kahvaltını yap sonra okula geç kalıyorsun dedi. Bende annenin dediklerini yapıp okula doğru yol aldım...
Okula doğru giderken Nazlıyı gördüm bu beni cok mutlu etti. Nazlıyı o kadar çok seviyorum ki o benim bu hayatta annemden sonra değer verdiğim tek insan. Yanıma gelip kocaman sarıldı. Ve bugün nasılsın Ecrin? Dedi. Bende toparlanmaya çalışıyorum dedim. Dün hoşlandığım çocuğu başka bir kızla beraber görmüştüm. Sanki başımdan kaynar sular döküldü. Babamın vefatından sonra ilk defa kendimi böyle hissetmiştim dedim. Ben dün Mertin yanına gidip ondan hoşlandığımı söyleyecektim oysaki. Bunları anlatırken göz yaşlarıma engel olamadım. Onu gördüğümde içimden herşey kopuyordu. Nazlı ağlama birtanem ben senin hep yanındayım. Bunları beraber atlatacağız diyerek beni rahatlattı. Nazlı iyi ki var...
Okula giderken büyük kavga sesleri duyduk, hızlıca okula girdik. Amaan Allahım kavga eden Mertti! Yanında o kız.. Ağlıyormuydu o? Herkes konuşurken duydum onun için kavga ediyormuş. Ne hali varsa görsün. Kendimden nefret ediyorum! Hiç olmayacak bir hayale kapıldım.
