FOÇA //

Bayan

"Afra kalk geç kalıyoruz" 

19 yıllık hayalime kavuşmama sadece iki saat kalmıştı.

"Tamam patlama kalkıyorum, üniversiteye yerleşecek olan benim sana noluyor?

 "Çok konuşma da kalk yoksa görcen yerleşmeyi"

 Gerçekten bu kızla mı aynı eve çıkıcam ben Tanrım.

"Of ne biçim sofra hazırlamışım bir kuş sütü eksik"

 Kalkmamla kedimin kuyruğuna basmam bir oldu.

 "Tanrım, lanet olsun bu kedinin ayağımın tam altında ne işi var? Mina'nın sesini duymamla kalkıp elimi yüzümü yıkayıp hemen aşağı indim.

 "Hadi hadi daha uçağa yetişicez çabuk ye de çıkalım"

 Gerçekten sabah sabah bu kızın enerjisine katlanamıyorum. Kahvaltımı yaptıktan hemen sonra bavulumu alıp aşağı indim hemen ardından Mina ile taksiye binip yola çıktık. "Kahretsin, telefonumu evde unuttum" Nasıl unutmuştum "İyi ki benim gibi bir kardeşin var da hep arkanı topluyorum. "Kes sesini sen mi benim arkamı hep topluyosun asıl ben topluyorum." Gözlerini devirdi ve telefonu bana uzattı.

 Ankara'dan, baskıcı ailemden sonunda uzaklaşıyordum. Yarım saat sonunda havalimanına gelmiştik.

 "Ay Afra inanabiliyor musun bu hayatımızdan sonunda kurtuluyoruz.  Yepyeni bi hayata başlıyoruz."Sanırım kardeşimin bu enerjisi ufaktan beni motive ediyordu. Biletlerimizi kontrol ettirip uçağa bindik. Bir hayalin peşinde koşuyordum fakat oraya indiğimde ne yapacağımız hakkında bir bilgim yoktu.Evi nasıl nerde tutacaktık, düzenimizi nasıl kuracaktık, nasıl anlaşacaktık, nerde çalışacaktık bunlar kafamda hep soru işaretiydi. Yerlerimize doğru ilerliyorduk.Tam sırt çantamı yukarı rafa koyacaktım ki 

"Bayan yerinize oturun lütfen" Bayan mı bu odun da kimdi dememe kalmadı uçak harekete geçti. Dengemi sağlamaya çalışırken bir anda kendimi birinin kollarında buldum.

"İyi misiniz bayan"

 Bu bana tekrar bayan diyen öküzün sesi. Arkadan iğneleyici bir ses ile

 "Hadi Mert uçak kalkıyor sen orada ne yapıyorsun" Sanırım seslenen sevgilisi olmalıydı. 

"Geldim sevgilim."Tam tahmin ettiğim gibi sevgililermiş. Çocuğun beni bırakmasıyla sevgilisinin yanına oturması bir oldu. 

Uçağa biner binmez yaşadığım olayı siktir edip Mina'nın yanına oturdum. "Oha Afra o çocuk neydi öyle taş gibi ne oldu orda öyle" Mina olanları görmemiş gibi bana soru sormakla meşguldü. "Sus kızım çocuğun sevgilisi var" "Ayırırız" Minanin bu gereksiz ve boş konuşmaları beni sinir ediyordu. Kulaklıklarımı takıp yolculuğun keyfine baktım.

Yolcuğun sonuna geldik. Kemerimi çıkarıp kalktım. 

"Mina, uyan iniyoruz."

 Mina uyandı ve çantamı almak için rafa uzandım. İnerken yine o çocukla göz göze geldik. Sevgilisi beni yiyecek gibi bakıyordu. Sanki onun sevgilisine kaldım.  Düşüncelerimi sıralamaya kalmadan Mina hemen atıldı. "Oha o nası bakıştı lan, tüylerim ürperdi uu" Ah Mina'nın şu boş boğazı. "2 dakika sus be."

Sonunda İzmire geldik...

___________

vay anasını bee