Anıların Katili

"ÖLÜM"

Lunaparktaydık.Gayet güzel bir şekilde eğleniyorduk...Çarpışan araba,hızlı tiren,atlı karınca ve dahası...
Eğleniyorduk hemde çok fazla Derin naz "Ben yoruldum biraz otursak iyi olabilir"dedi.Mehmet"Bencede biraz otursak iyi olabilir."dedi.
Ben daha fazla eğlenmek istiyordum.
Sanki son kez bu kadar mutlu olcam gibi...

   Ama hepsi bir bank bulup oturduklarında susmanın daha iyi olduğunu düşünüp onlara ayak uydurdum.Hepimiz bu kadar adrinalinden sonra pert olmuştuk.
Haziran "yorulduk ama deydi."dedi.
Hepimizin onu onayladık.Sessizlik sarmış etrafı.Bu sessizliği haziran'ın telefonu sesi bozdu.

Hepimiz bakışlarımızı haziranın telefonuna çekirdik . Ekrana baktığım da kader ablanın aradığını gördüm 'anniş' yazısından anlamıştım.haziran aramayı cevaplayıp kulağına götürdü."Alo Anne."dedi Haziran.Bir süre sessizlik olduktan sonra Haziranın surat ifadesi değişti.içimden kesin birşey oldu diye geçirdim."Tamam geliyoruz."dedi Haziran fısıldayarak.Aramayı kapattıktan sonra bir süre donup kalıp gözlerinden 4-5 yaş süzüldü.Kendimi tutamayıp "Kötü birşeymi oldu."dedim.
"Hakan abi bir cinayete kurban gitmiş."dedi.Ne,ne demişti? Hakan abimi?cineyetmi? Şaka olmalıydı.

  Haziran bir ana ayağa kalkıp "gitmemiz lazım b-barış nasıldır söylemişlermidir ne yapicam şimdi nasıl, nasıl."ardından derin naz devreye girdi "tamam ilk başta sakin olmalıyız sakin tamam mı?" Dedi. Derin naz bana dönerek "Haziran iyi görünmüyor Eslem ne yapicaz "dedi.
"Hemen bir taksi çağırmamiz lazım " dedim. Mehmet o iş bende deyip gitti ve biz Derin nazla haziranın koluna girip ona teselli edicek şeyler söyledik azda olsa sakinleşmeyi başarmıştık.
                               ...
Haziran'ın bu kadar üzülmesinin nedeni Barışın babası olmasıydı.Haziran ve Barış neredeyse bir yıldır birliktelerdi.Haziran Hakan abiyi çok severdi...Hakan abinin bir ayakkabı dükkanı vardı.Haziran sürekli onun yanına yani ayakkkabı dükkanına gidip onunla dertleşip ona yardım ederdi ve bundan aşırı zevk alırdı.Haziran Hakan abiyi babası kadar severdi.Şimdide onun ölüm haberini almak onu derinden etkiledi...

Haziran"ben barışı görmek istiyorum."dedi.bizde haziran'ın dediğini yapıp onu barışların evine doğru ilerledik.Zile bastık ve 5-6 saniye sonra kapı açıldı.bizi barışın annesi olan serap abla karşıladı.haziran onu ağlarken görünce dayanamayıp ona sarıldı serap ablada ona karşılık verdi.bir süre öyle durduktan sonra Haziran "Barış birşey biliyormu?"diye sordu.serap abla "hayır ona daha birşey söyleyemedim cesaret edemedim."dedi Haziran "ben söyleye bilirim."dedi "tabi isterseniz"diye ekledi.
Serap abla "çok iyi olur."dedi.
Ardından serap abla bizi içeri davet etti.bizde baş sağlığı dileyerek içeri geçtik. Haziran ve Serap abla beraber barışın odasına doğru ilerlediler.
                                 ...

                                                Haziran AYDIN
Serap abla ile Barışın odasına doğru ilerledim sırada aklımda bir çok soru vardı ben barşa nasıl söylicektim?
Hakan abi nasıl ölmüştü?
Neden cinayet?
Bu sorulardan barışın odasının önüne geldiğimizde kurtuldum.serap ablaya hafif bir tebessüm ederek kapıyı çaldım.
Ardından içeriden"Gell."diye bir ses işittim.kapıyı açarak içeriye geçtim ve  barışın yanına doğru yürüdüm kulaklıkla müzik dinleyip kitap okuyordu. Beni annesi serap abla sanmıştı çünkü arkasındaydım ve beni umursamıyor gibiydi... Ne okuduğuna baktım ve bir modern klasik okuyordu galiba ay ışığı kitabını okuyor olmalıydı.
Kulaklıklarını çikartıp "selam"dedim .
Beni hiç beklemiyormuş gibi şaşkınca bakıyordu.daha fazla beklemeden artık diyecektim."ben sana birşey söylemek için geldim."dedim."seni dinliyorum "dedi."baban" diye lafa girdim ve biyan gözlerim doldu ve bir iki tane gözyaşı süzüldü yanaklarımdan."babama birşey mi oldu Haziran ayım "dedi. Bana hep Haziran ayım derdi bi nevi lakap gibi birşeydi."baban bir cinayete kurban gitti."dedim dayanamayıp barış anlamayarak "ne?şaka dimi kamera
Şakası dimi"dedi."maalesef" diyebildim sadece ve birbirimize sarılıp beraber ağladık...