სტოქჰოლმის სინდრომი

part 10

გათენდა თუმცა ამას ვერავინ გრძნობს გუშინდელი საშინელი ღამის შემდეგ თვალის გახელა არავისთვისაა მარტივი უფროსწორად არცერთი გოგოსთვისაა მარტივი გუკიმ მალევე გაიღვიძა ადგა თუმცა არაფერი ახსოვს გუშინდელიდან რაღაც უცნაური სასმელი დალია და ისე მოეკიდა სულ გაითიშა მიას გადახედა და ნამდვილად არ მოეწონა ასე რომ იყო ცალ მხარეს შეშმუშნული ადგა და როცა მას დახედა აშკარად დასიებული ქონდა თვალები თუმცა ბიჭმა იფიქრა დალევის ან უძილობის ბრალი იქნებაო აზრადაც არ გაუვლია რომ მას შეიძლებოდა ეტირა სააბაზანოში შევიდა და გადაივლო რომ გამოვიდა მიას კვლავ იძინა გვერდით მიუწვა და აკვირდებოდა მის მძინარე სახეს ისე ათვალიერებდა რომ ერთი ნაკვთიც არ გამორჩენოდა მია უცაბედად გადმოტრიალდა მისკენ და როცა თვალები გაახილა პირდაპირ იმ ადამიანის თვალებს შეეჩეხა ვისი დანახვითაც მუდამ ბენიერია და მის თვალებში მუდმივად იკარგება და აი ისევ ისინი უსასრულობის მორევში ჩაებნენ ირგვლივ ვეღარაფერს ამჩნევენ და აი აქ ისინი კვლავ სხვა სამყაროში არიან იქ სადაც მათ გარდა სხვა ვერავინ წავა ისევ გრძნობენ იმ უხილავ ძაფებს მაშინ რომ გაიბა და რომ ვერასდროს გაწყვეტენ მათ მაგრამ გონება არ აცდის მიას რომ დატკბეს ამ მომენტით მაშინვე ის საზიზღარი მოგონება თვალწინ დაუდგა და ამდრო შეწყვიტა მან თვალით კონტაქტი წამოდგა და უნდა გასულიყო როცა ბიჭმა ხელო დაავლო და მისკენ შემოატრიალა მიაც შეტრიალდა მაგრამ არ უყურებს ლოგინს აკვირდება თითქოსდა რამეს ეძებსო
-რაიყო
-როგორთუ რაიყო რამოხდა სად გარბიხარ
-არ გავრბივარ უნრალოდ აქ ყოფნა არმინდა
-რასქვია არგინდა რამე მოხდა?
ამაზე მიამ პირდაპირ თვალებში ჩახედა იმედგაცრუებულმა
-რამე? რამეა ეგ? კარგია შენ არცკი გახსოვს გუშინდელი ღამე მეკი ალბათ ვერც დავივიწყებ
-რამოხდა ეგეთი რომ "ვერდაივიწყებ"
-არგინდა მაინც ვერგაიგებ
ადგომა სცადა თუმცა ბიჭი კვლავ არ უშვებდა
-რამოხდა ასეთი?
მიამ ხელი გააშვებინა და ასე უპასუხოდ მიატოვა ბიჭი გუკი გაურკვევლობაში ჩავარდა ახლა მხოლოდ გოგონას სიტყვები უტრიალებს თავში და მერი არაფერი ჩაიცვა და ქვემოთ ჩავიდა