Nowhere to Hide (Published by Bookware Publishing)

Endangered Species

MAHIGIT sampung taon nang trabaho ni Angelo ang manghuli ng mga endangered animals para ibenta sa black market. Ang mga hayop na naibebenta niya ay kadalasang dinadala sa mga illegal laboratory upang pag-eksperimentuhan.

Halos kalahating milyon ang madalas na kinikita niya sa bawat hayop na naibebenta niya. At kapag sinuwerte, o nagkataon na sobrang rare ng hayop na iyon, ay aabot na sa mahigit milyon ang bayad sa kanya.

Ang mas nakamamangha pa rito, mag-isa lang siyang tumatrabaho sa lahat. Kahit limpak-limpak na salapi ang kanyang kinikita, hindi niya naisip na kumuha ng makakasama para mas mapadali ang trabaho niya.

Bagkus ay ini-invest niya ang mga ito para makabili o makapagpagawa sa black-market ng mga customized weaponries at high tech equipment na ginagamit niya para sa panghuhuli ng iba't ibang rare at exotic animals.

Sa sobrang tindi ng mga weapon at equipment na ito, kahit yata dragon at mababangis na dinosaur ay kayang-kaya niyang hulihin. Sa ganitong paraan mas napapadali ang trabaho niya at hindi na rin niya kailangang magpasahod pa ng mga tao. Masosolo lang niya ang lahat ng kita.

Sa loob ng sampung taon, hindi na mabilang ni Angelo kung ilang mga rare animals na ang nahuli niya. Mayroong ahas na sa halip na tumutuklaw ay nagbubuga ng nakasusunog na kemikal, may isang paniki na halos kasing laki ng tao, may isang tigre na asul ang kulay, at mayroon pa ngang octopus na napalilibutan ng malalaking mga mata ang buong ulo at mga galamay.

Sa dami ng mga nahuli niyang kakaibang hayop, napagtanto niya na sobrang dami pala talagang misteryo na itinatago ang mundong ito. Mga bagay o mga nilalang na maaaring hindi pa nadidiskubre ng tao. Mabuti na lamang ay ito ang naging expertise niya na kanyang maipagmamalaki sa buhay.

Ang hindi lang niya puwedeng ipagmalaki ay ang pagiging illegal ng kanyang gawain. Lalo na't sa mga black market sa deep web niya ibinebenta ang mga hayop na nakukuha. Kung saan madalas pinag-eeksperimentuhan sa hindi tamang paraan ang mga hayop. O ang mas masaklap pa, pinapatay lamang.

Hindi siya nanghihinayang sa buhay ng mga endangered animals na hinuhuli at binebenta niya. Para sa kanya, mas mabuti nang pagkakitaan ang mga ito kaysa hayaang pakalat-kalat pa sa kalikasan. At kapag nagkataong ibang tao ang nakahuli rito, maaaring mapatay lang din nila iyon.

At least sa ginagawa niya, napakikinabangan pa niya ang panghuhuli sa mga ito para gawing salapi. Malaking tulong sa kaunlaran na tinatamasa niya ngayon.

Isang araw iyon habang nagha-hunting ng mga hayop si Angelo sa isang gubat, nakatawag sa pansin niya ang isang kumikinang na bagay sa may batis. Nang lapitan niya iyon, nanlaki ang mga mata niya sa gulat.

Isang malaking pagong iyon na kulay ginto ang talukab. Matutulis ang gilid-gilid nito at sa bandang gitna ay dikit-dikit ang tila maliliit na mga diamanteng kulay pilak.

Totoo ba itong nakikita niya? Pinagmasdan pa niya ito nang malapitan. Nang makita niyang gumalaw ito at nagsubok na umahon sa batis, doon niya napatunayang totoong pagong nga ito. May buhay! At kapag may buhay, may pera!

Ngayon lang siya nakakita ng ganitong uri ng pagong. At sa lahat ng mga endangered species na nahuli niya, kabilang na ang iba't ibang uri ng pagong, ngayon lang siya nakaingkuwentro ng ganitong klase ng pagong na tila yari sa diamante at ginto ang talukab.

Sa sobrang luxurious nitong tingnan, puwedeng-puwede niya itong ibenta ng mahigit milyon. Hindi siya nagdalawang-isip na hulihin ito. Mabuti na lang at hindi agresibo ang pagong kaya binuhat na lang niya ito at ipinasok sa sasakyan niya.

Hindi na niya itinuloy ang panghu-hunting ng mga hayop nang araw na iyon. Sa pagong pa lang na ito ay tila naka-jackpot na siya sa lotto.

Inilapag ni Angelo sa sahig ng kanyang kuwarto ang gintong pagong at kinuhanan ng litrato sa magkakaibang angulo. Saka niya iyon ipinadala sa kliyente niyang boss ng isang black market na suki niya sa bentahan.