დავიწყებ იმით რომ მე მქვია, ამელია ლოლაძე, დედა ამერიკელი მყავს, ელი ჯონსონი, მამა ქართველი, ნიკოლოზ ლოლაძე.
ვზივქრ ჩემთვის ვემესიჯები ჩემს შეყვარებულს, ლუკა ასლამაზიშვილს.
ამდროს კარები შემომინგრია ჩემმა საუკეთესო მეგობარმა, ნიაკო აბაკუმოვამ, დედა სომეხი ჰყავს, მამამ კი ისიც და დედამისიც მიატოვა და არც გვარი მისცა.
- კიდე მაგ ვირს ემესიჯებიი! ადექი რა! წამოდი ბარში წავიდეეთ! - კიოდა, მას წყნარად საუბარი არ შეეძლო.
- კარგი, მაგრამ შუადღე და ჯერ საყიდლებზე წამომყევი და მერე წავიდეთ! რათქმაუნდა ლუკაც წამოვა! - ვუთხარი მკაცრად, მან უარის თქმა დააპირა მაგრამ მე დავასწარი თქმა:
- ეხლა შენი წუწუნი არ გავიგო! ისედაც დაგთანხმდი! - ამ დროს ჩემთან მოვიდა ჩუმ-ჩუმად და ღუტუნი დამიწყო, ავხითხითდი.
მერე მე დავუწყე ღუტუნი და ოროვე ვიცინოდით.
- კაი, ლუკამ მომწერა რომ მოვიდაა... აი ზარიც მოვიდა დროზე წამო წამო- ვუთხარი ნიაკოს.
მე და ლუკამ ერთმანეც ვაკოცეთ და ჩავჯექით მის ახალ პორშეში.
ისე სწრაფად ატარებდა, რომ ხელს რომ ვყოფდი ქარს მიჰქონდა.
- აუ წამო, ზარაში იქნება რამე კაბა- როგორც ყოველთვის კივილით მითხრა ნიაკომ.
შევედით ზარაში და ჩემი თვალები მიიპყრო ერთმა წითელმა კაბამ, 200 მარი ღირდა, მაგრამ მამაჩემი მილიონერი და ცნობილი ბიზმესმენია და ჩვენთვის 200 ლარი არაფერია.
- აუ მართლა ძაან ლამაზი კაბაა, წითელი ხასხასა, მე რამ შავი კაბა ან თეთრი მინდა.- ეს წყბარად მითხრა და ძალიან გამიკვირდა.
ლუკამ კი რაღაცა იყიდა ჩუმად, მაგრამ არ ვუცოდი რა.
ნიაკომ თეთრი კაბა იყიდა, დაახლოებით ჩემნაირი.
- აუ მართლა, უმაზესი კაბები ვიყიდეეთ.- ვუთხარი მე.
გარეთ ლუკა გველოდებოდა და როცა გავედით მან მითხრა:
- აი ეს შენ ჩემგან, მაგ კაბას ძალიან მოუხდება.- მითხრა და თვალი ჩამიკრა.
გამოვართვი პარკი და ულამაზესი თეთრი ქუსლიანი ფეხსაცმელი იდო.
- აუუუ, რა ლამაზია, ეს მინდოდა სუუულ, რო გაჩვენებდიი❤️- კივილით ვუთხარი.
- აუ რამაგარიააა, ძაან გართობააა.- ძალიან ნასვამები ვიყავით ყველანი.
- აუ რა, ეხლა ამ ქალს რა უნდააა.- დედაჩემი მირეკავდა და ვიცოდი რაზე მირეკქვდა.
- რა გინდა დედააა?!- ვუთხარი დედაჩემს გაბრაზებულმა, თან როცა ნასვამი ვარ საშინლად ვბრაზდები.
- დროზე სახლში მოეთრიეე! მძღოლი წამოვიდა და გამოყევი დროზე!- დამიღრიალა, ვეღარ შევეწინააღმდეგე, ქვეყანა რომ ჩამოქცეულიყო მაინც თავისას გაიტანდა.
ტელეფონი გათიშა დედაჩემმა, 10 წუთშივე მოვიდა მძღოლი, ჩვენ ყველა ერთად გავედით გარეთ.
- მე წავიყვან ნიაკოს ამელია, ვიცი ვერ მიტანს მაგრამ შენ არ ინერვიულო, ჩემი საუეკთესო ადამიანის მეგობარს მოვუვლი.- ლუკამ თქვა, მე გამიხარდა რადგან ლუკა პატივს სცემდა ნიაკოს და მეც.
დედაჩემს დავურეკე და ვუთხარი რომ ლუკასთან დავრჩებოდი და მან თქვა კი, ამიტომ ნიაკოს და ლუკას წავყევი.
ყველა ლოგინში დავწექოთ, მე გავითიშე მაშინვე დამეძინა, მაგრამ საპირფარეშო მომინდა ავდექი და გავედი, ამ დროს რაღაც კნავილის ხმა მესმოდა, შევიხედე იმ ოთახში და რას ვხედავ:
ნიაკო და ლუკა კოცნაობენ, კი კ ო ც ნ ა ო ბ ე ნ !
შევვუვარდი და ვუთხარი:
- თქვენ ორივე ლოღალატეები ხართ! მ ო ღ ა ლ ა ტ ე ე ბ ი !!!- ვყვიროდი.
- არასწორად გაიგე, ამელი.....- გავვარდი ეგრევე გარეთ.
სახლში წავედი ტირილი დავიწყე და ჩამეძინა.
