The Missing Piece

Chapter 10: Gift

Jungwon's POV

~present time~

"Im so so so very sorry.." sabi niya habang nakaluhod saakin at hinahalikan ang hawak niyang kamay ko.

Naaawa at nagagalit ako sakanya. Hindi ko siya kayang patawarin sa lahat ng ginawa niya saakin...saamin ng pamilya ko.

Pero sa tuwing nakikita ko siya ay tanging pagmamahal ang nananaig. Hindi pa ba ang malakas para itakwil siya?

Pinatayo ko siya at sinampal uli. Umiiyak kaming dalawa rito. Gustong guato ko siyang makita pero gustong gusto ko rin siyang patayin.

"Explain everything..." Sabi ko at pinunasan ang mga luha ko.

Huminga siya ng malalalim at tinuro ang counch sa gilid. Pumunta kami doon. Aalalayan sana niya akong umupo pero tinabig ko lang 'yon.

Bumuntong hininga muna siya at pinunsan ang mga luha.

"I'm...sorry for what I've done.. sorry for everything Jungwon.." panimula niya. "...i loved you and i truly do...i pretend to not love you to protect you from my family..." Sabi niya at hinawakan ang kamay ko. Inalis ko lang 'yon at umiwas ng tingin.

"...dad said he gonna kill me and my whole family if i failed his plan...he planned it all..." Sabi niya at napasabunot sa buhok niya. "...nalaman niyang nililigawan kita kaya pinagbantaan niya ako...he gonna kill you and your family if pinagpatuloy natin 'to..."

Napaiyak siya at ganon rin ako. Pinagbantaan ang buhay ko at buhay niya alang alang ang pag-ibig namin.

"...pinagtulakan kita dahil 'yon lang ang alam kong tamang gawin...i don't want to hurt you but i think i do...and im very very sorry for that.." sabi niya at kinuha ang kamay ko at hinigpitan ang hawak doon. Hinalikan niya 'yon ng paulit ulit.

"I'm sorry po...im very very very very sorry" he said. Binitawan niya 'yon at humarap saakin.

Hinawakan niya ang pisngi ko ay pinunasan ang mga luha ko. Pilit kong hindi maniwala pero nakikita ko sa mga mata niya na totoo lahat ng sinabi niya.

"Pero bakit ka nandito? Baka patayin ako at pamilya ko" sabi ko.

Umiling lang siya at ngumiti. "He's gone...he past last year...naaksidente siya at dead on arrival...and because of that napilitan akong tumira doon at maghanda sa pagiging CEO ko" sabi niya.

"...kaya rin hindi ako nakauwi agad para makapag-explain sa'yo...hinigpitan ako ng pamilya ko. Kinuha nila lahat saakin para makapagfocus ako sa pag-aaral...i want to go back here to explain to you everything but they lock all of my connections...pati phone ko kinuha nila"  sabi niya habang umiiyak.

Naaawa ako sakanya dahil sa dinanas niya pero mas grabi parin ang dinanas ko. Muntik bumagsak ang kompamya namin at muntik na rin akong tuluyang maging baliw.

"...I want to explain not to have your forgiveness but i still want it..i'll prove to you how i love you" sabi niya at hinalikan ang kamay ko.

Hindi ko siya kayang patawarin. Pero no'ng narinig ko ang side niya eh parang may naglalabang demonyo at anghel sa magkabilaang balikat ko.

I loved him...so much. Nakakainis dahil napakadali kong magpatawad.

Tumayo ako at tumayo rin siya. Hawak parin niya ang kamay ko at nagtitigan kaming dalawa. Basa ang pisngi niya at ganoon rin ang akin.

"Hindi ko alam kung hanggang kailan ako magagalit sa'yo pero...susubukan ko....pero 'wag mong asahan na pagkakatiwalaan pa uli kita..." Sabi ko.

Nakakita ako ng unting ligaya sa mga mata niya. Pero hindi niya 'yon pinahalata.