Zorbam da Zorbam/Minsung

²²

"O zaman okulu bırak.."

Cidden okulu bırakmamı istiyordu ama ben okulu seviyordum yeni şeyler öğrenmeyi,bankta oturup ettiğimiz sohbetleri,rezilliklerimizi seviyordum  nasıl bırakabilirdimki?

"Hayır bırakmıyacağım"

"Jeongin sana fikrini sormadım çalışman gerek dediysem çalışıcaksın"

Yıllar sonra gelmiş bana okulu bırak çalış diyo ismimi bile hatırlamayan bir kadının sözünü neden dinliyimki?

"Neden sen çalışmıyorsun?"

Aldığı pizza dilimini masaya geri koyup bana döndü gözleri dolmuştu cidden ağlıyormuydu yoksa numaramı yapıyordu?

"Oğlum yaşlandım görmüyormusun hastayım heryerim ağrıyor ama tabi sen istersen çalışırım artık"

"Tamam çalış o zaman"

Dediğim şeye şaşırmıştı herhalde ona acımamı bekliyordu komik...neden ona acıyımki beni birşey söylemeden bırakırken acımayan bir kadına neden acıyımki?

"Ama hastayım diyor-"

"Neyin var?"

Buna cevap vermedi kısa bir süreliğine bakıştık

"Hastayım işte annenimi kırcaksın?"

Annemi ne kadar özlesemde affettiğimi söylesemde hayır affetmemiştim aslada affetmiyecektim isterse hastalıktan yataklara düşsün asla...

"Yani çalışmıyacakmısın?Arkadaşının verdiği para ikimizede yetmez"

"Lütfen evimden çıkarmısın?"

"Ne?"

Dediğim şeye şaşırmıştı ayağa kalkıp koltuğun yanında duran iki tane bavulu aldım kapıya doğru ilerleyip kapıyı açtım bavulları dışarı çıkardım ve bekledim.

"Oğlum ciddimisin?"

"Çık!"

"Nereye gidicem peki?"

"Babamın yanına tabiki"

"Babanınmı?"

"Evet?Beni kandırdığınızın farkındayım"

"N-ne"

"Telefonunu mutfakta unumuştun bildirim gelmişti sana getirmek için telefonunu aldım "Aşkım" diye birinden geldiğini görünce babam olduğunu anladım bu yüzdende mesaja baktım gelen mesaja baktığımda babamın "Naptın hallettinmi para işini" mesajını gördüm"

"A-ama"

"Merak ettiğim için cevap olarak "Ne parası" yazdım oda bana "İşte oğlumuz olan çocuğu çalıştırıp alıcağımız paralar" dedi bu baya kırıcı...Cidden üzgün olduğunu sanmıştım..

"Ben üzgünüm.."

"Hayır değilsin"

Annem olacak kadın sırıtmıştı ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Evet üzgün değilim işe yaramaz bir çocuksun Jeongin seni keşke doğurmasaydım aslında sana o yaşa kadar bakdığıma şükret"

Ağlamamak için zor duruyordum ama güçlü görünmeliydim.

"Görüşürüz Jeongin"

"Görüşmeyelim"

Sırıtarak bavullarını alıp evden çıktı.İyiki bunu erken farketmiştim yoksa hayatım mahvolcaktı.

Sırtımı kapıya yaslayıp yere oturdum şuanda omzunda ağlayabileceğim birine ihtiyacım vardı.Hıçkırarak ağlamaya başladım.Telefonumu almak için yerden kalkıp koltuğa oturdum ve Jisungu aradım"