[Tamamlandı√] {Düzenleniyor ∅}
Kim Beomgyu eski bir aile anlaşması yüzünden Choi Yeonjun ile nişanlanmak zorunda kalır.
TW: +18 sahneler, yaralanma kandan bahsetme, yaş farkı, hastane ve ameliyattan bahsetme, silah kullanımı, ihanet, panik atak
*Hik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beomgyu:
Evlilik sözleşmesini masamın üzerine fırlattım ve sonra binici kıyafetlerimi giymek için banyoya yöneldim. Yeonjun'un istediğini yapmış ve evrakları imzalamak için avukatı ile görüşmeye gitmiştim. İmzamaladan önce birkaç küçük şeyi değiştirmek zorunda kalmıştım ama kolayca halledilmişti.
Yarışa son dört gün kalmış ve galeri açılışım ise on bir gün kalan düğünümden hemen bir gün önceydi. Önümüzdeki iki hafta boyunca yapmam gereken bütün o işleri düşününce şimdiden başıma ağrılar giriyordu.
Yeonjun umarım balayına da gitmemizi beklemiyordur çünkü en ufak bir şansı dahi yoktu.
Yeni tasarladığım polimer iç takım da dahil olmak üzere yarış takımımı giydikten sonra, dış takımımın üstünü açık bırakarak belime bağaldım. O şey cidden cehennem gibi yakıyordu adamı.
Yapılacak işleri halledip nihayet ofisime döndüğümde telefonum çalıyordu. Cevap verirken iç çektim. "Günaydın Bay Choi. Umarım sözleşmedeki yaptığım değişiklikler için aramıyorsunuzdur."
"Hayır onun için değil. Yaptığın değişikliklerle gram ilgilenmiyorum. Benim ilgilendiğim şey senin nerede olduğun"
"Nerede olduğum mu?"
Ne alaka be?
"Bugün saat on birde terziye gideceğiz, smokin için randevumuz var."
Yeonjun'u öldürme dürtüm her geçen saniye daha da artıyordu.
"Bunu zaten konuşmuştuk Bay Choi. Smokine ihtiyacım yok. Bu yüzden bugün size katılamam. Ayın yirmi birinde düğünümüzde görüşürüz."
Ve umarım ki o tarihten sadece bir dakika bile önce görmezdim onu.
"Beomgyu-"
"Hoşçakalın, Bay Choi." Özellikle de hat kapanmadan hemen önce öfkeli bağırışlarını duyabildiğim için telefonu yüzüne kapatmaktan büyük bir memnuniyet duymuştum.
Telefonum neredeyse anında tekrar çalmaya başladığında gözlerimi devirmeden edemedim. Bu adam tam bir baş belasıydı. Telefonu açıp kulağıma götürürken içimdeki yanan alev öfke ile birlikte harlanıyordu.
"Beomgyu, sen-"
"Sizi bilmem Bay Choi ama benim kesinlikle bugün telefonla konuşmaktan çok daha önemli işlerim var. Son kez söylüyorum, sizinle terziye gelmiyorum. Yirmi birinde planladığımız soytarı gösterisi için yeni bir smokin almayacağım. Şimdi güle güle Bay Choi."
Bu sefer telefonumu kapattığımda sinirden neredeyse telefonu odanın diğer ucuna fırlatıyordum.
Belki de onu, birlikte yaşamamıza gerek olmadığına ikna edebilirdim. Ailelerimizin istediği gibi evlenir sonra da kendi hayatlarımıza geri dönerdik. Eminim ki o da tıpkı benim onu kendi hayatımda istemediğim gibi beni kendi hayatında istemiyordur.
