𝙨𝙖𝙧𝙞𝙨𝙞𝙣 | barış alper yılmaz.

4

keyifli okumalaarr dünkü maçtan sonra çok sinirliyim hala😐 yorum yaparsanız çook sevinirim😻

"Barış Alper..." diye mırıldandım sırtım yumuşak yatakla buluşurken. "Hm?" dedi yanıma otururken.

"Diğerleri?" dedim gözlerimi açmadan. Yorgun hissediyordum, bir an önce uyumak istiyordum. "Gittiler, gönderdim onları. Bulaşıkları da topladım. Çıkacağım ben de şimdi, aklın kalmasın."

Hafifçe gülümsedim dedikleriyle. "Barış..." dedim bir kez daha. "Söyle güzelim." Gözlerimi araladığımda loş ışıkla parlayan elalarıyla karşılaştım. Yüzüme düşen saçlarımı geriye itti. "Neden böylesin?" Uyku sersemliği ile düşünmeden konuşuyordum fakat umrumda değildi.

"Nasılım?" dedi yanağımı okşarken. Kafamı sola doğru çevirip yanağımı eline bastırdım. "Böyle işte. Dengesiz. Bir gün kırıp döküyorsun, ertesi gün abim gibi davranıyorsun. Ben senin neyinim, anlamıyorum."

Elini sertçe yanağımdan çektiğinde boşluğa düşmüş gibi hissettim. Merakla gözlerine baktım. "Kardeşimsin Beyza. Tıpkı diğerleriyle olduğu gibi."

"Bu bir zeytin dalı mı?" dedim şakacı bir ses tonuyla. Hafifçe güldü. "Nasıl anlarsan." Doğrulup sırtımı yatak başlığına yasladım. "Peki." dedim elimi ona uzatırken. "Ateşkes!" Uzattığım elimi sıktığında zaferle gülümsedim. Birbirimize olan kinimizi bir kenarı bırakmanın zamanıydı. "Ya da boşver." dedim elimi çekerken. Kaşları çatıldı.

"Ben yaşıtlarımla takılmalıyım bence." Yaptığım imayı anlayınca güldü. "Kusura bakma, o gün biraz moralim bozuktu fark etmişsindir. Normalde gelmeyecektim ama Kerem çok ısrar edince kırmak istemedim onu. Sen de üstüme gelince, öyle patladım."

"Sorun değil." diyip omuz silktim. "Ama hala soyunma odasında olanlar için kızgınım!" dedim işaret parmağımı ona doğrultup. İleriye atılıp uzattığım işaret parmağımı hafifçe ısırınca geri çekip acıyla inledim. "Alper!"

Kıkırdayıp elimi avuçları içine aldı ve parmağıma küçük bir öpücük bıraktı. "Hoşuma gitti öyle beni düşünüp gelmen, eşeklik ettim yine. Onun için de kusura bakma ama ne yapayım kızım ya? Seninle inatlaşmak hoşuma gidiyor." Utançla kafamı iyice yastığa gömdüğümde o da ayaklandı.

"Gideyim ben de uykun açılmasın iyice." Tam arkasını dönmüştü ki onu durdurdum.

"Burada kalsana." Duraksayıp bana döndü. "Saçmalama, zahmet vermeyeyim durduk yere." Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Hayır, hem saat geç olmuştur muhtemelen. Kal işte burada, sabah antrenmanın da var. Hazırlanıp senin eve geçeriz ordan da antrenmana. Olmaz mı?"

"Yani..." dedi sorgularcasına. "Seninle kalmamı istiyorsun?" diye mırıldandı. Benden böyle bir şey beklemiyordu. Ben de kendimden beklememiştim. "Evet, Barış Alper. Benimle kalmanı istiyorum. Başka sorun var mı?" Alt dudağını büzdü.

"Sen dünden razıymışsın bu ateşkes olayına." dedi gülerek. Kaşlarımı çattım. "Bana bak, yolarım o çakma sarı kıvırcık saçlarını eline veririm üç ay Roberto Carlos gibi gezersin." Dediklerimle gülüşü daha da arttı. "Ya Beyza!" dedi sitemle. "Tamam demedim bir şey." Ağzına görünmez bir fermuar çektiğimde ayaklandım.

"Şimdii, sen gel buraya yat." dedim yatağı göstererek. "Seni yatağından etmek istemiyorum." diye mırıldandı. Göz devirdim. "Lafımı ikiletmesen ölür müsün?" El mecbur dediklerimi kabul ettiğinde sonunda ben salonda o benim yatağımdaki yerini almıştı. Ben de koltukta, kısa bir süre içinde uykuya daldım.

•

Gözlerimi gelen güneş ışığıyla açtığımda yerimde istemsizce kıpırdanarak sola döndüm. Salonuma güneş vurmadığı aklıma gelince kafamı kaldırarak gözlerimi açtığımda, yanımda sırtüstü uyuyan Barış Alper'i görmeyi beklemiyordum. Gece koltukta uyuduğuma emindim, buraya nasıl geldiğimi inanın hatırlamıyordum.