THE BOY BESTFRIEND​ [END]

Part 7

JungkookនិងTaehyungដេីរចេញមកក្រៅឃេីញឡានមួយយ៉ាងទំនេីប​ ធ្វេីអោយJungkookភ្ញាក់ផ្អេីលជាខ្លាំង​ ឡាននេះនាយស្រាវជ្រាវវាយូរហេីយ​ នាយបានបិតវាពេញបន្ទប់​ គិតដល់ត្រឹមនេះប្រហែលប៉ារបស់គេឡីងទៅបន្ទប់គេហេីយ

Jungkookរត់ទៅអង្អែលវាទាំងញញឹម​ ធ្វីអោយTaehyungហួសចិត្តមិនស្ទេីររួចនាំគ្នាឡេីងឡានទៅសាលា
​ នៅក្នុងឡាន
«ឯងស្រឡាញ់ឡាននេះខ្លាំងហេហ»Taehyungសួរឡេីងព្រោះនាយបង្វែរចង្កូតឡានទាំងញញឹមមិនឈប់
«ពិតមែនហេីយ»Jungkook
«ឯងប្រេីវាទៅ​ មុនបាច់គិតថាជាចំណែកយេីងទេ»Taehyung
«ធ្វេីអញ្ចឹងមិនបានទេ»Jungkook
«ក្រែងឯងស្រឡាញណាសហី»Taehyung
«ទោះស្រឡាញ់តែក័្តលសិទ្ធិ​ ប៉ាមិនមែនទិញអោយេីងតែម្នាក់ទេ»Jungkook
«តែយេីងមិនត្រូវការទេ​ វាជារបស់ឯងស្រាប់ហេីយ»Taehyung
«ជារបស់យេីងហេីយយ៉ាងម៉េច​ ប៉ាបសយេីងក៏អោយចំណែកឯង​ ដូចនេះឯងមានសិទ្ធិស្មេីយេីង​ អរមែនហេីយ​ យេីងអោយសិទ្ធុនេះមិនមែនតែព្រោះប៉ាទេ​ តែយេីងចង់អោយឯងខ្លួនឯង»Jungkook
«ហឺយ​ ប្រកែកមិនឈ្នះឯងទេ»Taehyung
«បេីឯងនៅទីណាយេីងត្រូវនៅទីនោះ»Jungkook
«យេីងជុះអាចម៍ឯងទៅជាមួយទេ»Taehyung
«បេីអោយចូលប្រាកដជាចូលហេីយ»Jungkook
«ឆ្កួតអស់លេខហេីយ»Taehyung
«ឆ្កួតដូចតែឯងនឹង»Jungkook
«ឆ្កួតម្នាក់ឯងទៅមិនទៅឆ្កួតជាមួយទេ»Taehyung
ពួកគេបន្តនិយាយគ្នារហូតដល់សាលា​ កម្លោះទាំងពីរបេីកឡានចូលមកធ្វេីអោយគេមេីលគ្របគ្នាព្រោះមិនសូវមានអ្នកណាជិះឡាននេះទេ​ តែក៏អស់ឆ្ងល់វិញព្រោះគេជាកូនក្រុមហ៊ុនផ្ទះនៅSeoulនេះ
ពួកគេបណ្តេីរគ្នាចូលមកខាងក្នុងសាលាដេីម្បីដេីរទៅថ្នាករាងតូចមុន​ ដេីរសុខៗក៏មានអ្នកចូលមករំខានហេីយម្នាក់នោះជាសត្រូវរបស់Jungkookផងដែរ
«សួស្តីសម្លាញ់»Dongjae(ដុងជេ)នេះហេីយជាសត្រូវរបស់Jungkookការពីមុនជាមិត្តនឹងគ្នាតែដោយសារស្រីម្នាក់ធ្វេីអោយអាម្នាក់នោះគុំគួននឹងនាយ​ រហូតដល់បែកបាក់
«យេីងគ្មានមិត្តឆ្កួតនឹងស្រីដូចឯងទេ»Jungkook
«ហឹស​ សម្តីគ្រាន់បេី​ យប់មិញកូនចៅតិចពេកហេហ»Dongjae
«ហឹស​ ការពិតជាឆ្កែលួចខាំសោះ»Jungkookសេីចដេីមកបន្តិច​ ការពិតនាយក័គិតថាជាគេម្នាក់នេះដែរព្រោះនាយគ្មានសត្រូវមកពីណាទេ
«ឯងថាអោយអ្នកណា»Dongjae
«ថាអោយអាអ្នកបានតែលួចខាំមិនហ៊ានលេងផ្ទាល់នោះអី»Jungkookនយាយបែបនេះព្រោះនាយធ្លាប់វាយគេដល់ចូលពេទ្យមួយអាទិត្យម្តងហេីយ
«ប្រយ័ត្នឆ្កែវត្របាក់បាត់ទៅ»Dongjae
«ចាំតែមេីលទេ​ ស្រួលត្រៀមកាំភ្លេីងទុកបាញ់ក្បាលឆ្កែ»Jungkook
«មិនណែនាំអោយស្គាល់ទេហេហ​ សួស្តីខ្ញុំDongJae​ ក្មេងម្នាក់នេះស្អាតគ្រាន់បេី»DongJaeក៏ងាកទៅមេីលរាងតូច​ ទាំងលិតមាត់​
«កុំពាក់ពាន់នឹងគេ​ បេីមិនអញ្ចឹងយេីងមិនលេីកលែងអោយឯងដូចរាល់លេីកទេ»Jungkookរហ័សទាញTaehyungមកក្រោយខ្នង
«យេីងចង់ប៉ះពាល់យ៉ាងម៉េច»DongJaeនៅតែធ្វេីមុខឌឺ​ ដេីរទៅជិតរាងក្រាស់
«ឯង​ ងាប់»Jungkookនិយាយមួយៗច្បាស់ៗរួចអូសដៃរាងតូចចេញទៅ
មកដល់ថ្នាក់
«លេីកក្រោយបេីយេីងមិននៅ​ ហេីយជួបអាម្នាក់ដេីរគេចទៅកុំនៅជិតគេអោយសោះ»Jungkook
«កេីតអីមែនទេ»Taehyung
«វាមិនមែនមនុស្សល្អទេ​ យេីងនិយាយបុិននឹងយល់ហេីយមែនទេ»Jungkook
«យល់ហេីយ»Taehyung
«ចូលរៀនទៅ​ ចេញលេងទៅញុំាបាយជាមួយយេីង»Jungkookនិយាយរួចដេីរទៅអាគាររបស់នាយ​ រួចដេីរចូលថ្នាកទៅតុរបស់នាយបេីកកាតាប​ រួចលេីកទូរស័ព្ទCallទៅណាមិនដឹង
«មិនបាច់សេីបទេយេីងដឹងហេីយ»Jungkook
«បាទ»....
និយាយរួចនាយបិទបាត់
បន្តិចក្រោយមកYoongiដេីរចូលមក
«ឮថាឯងត្រូវពួកអស់នោះស្ទាក់ហេហ​ ជានរណា»Yoongi
«គ្នាអាDongJae»Jungkook
«អាចង្រៃយ័នឹងពិតមែន»Yoongi
«យេីងមិនគួរបណ្តោយទៀតទេ​ វាអាចនឹងសម្តៅទៅលេីTaehyungម្តង»Jungkook
«ទាកទងអីនឹងTaehyung»Yoongi
«វាបនួបយេីងនៅជាមួយTaehyungមិញនេះ​ យេីងឃេីញវាមេីលគេក្រសែរៅ្នែកមិនល្អទេ»Jungkook
«កាន់តែពិបាកហេីយ»Yoongi
«ឯងក៏ដឹងថាTaehyungមិនមែនដូចប្រុសទូទៅ​ គេសឹងតែដូចមនុស្សស្រីទៅហេីយ»Jungkook
«រឿងនឹងវាកាន់តែពិបាក»Yoongi
«បានហេីយ​ ចាំពេលណាវាមករករឿងទៀត​ យេីងប្រដៅមិនអោយរួចខ្លួនទេ»Jungkook
បន្ទាប់មកពួកគេក៏រៀនបន្តដល់ម៉ោងចេញលេង
ពេលចេញលេងJungkookនិងYoongjបានមកចាំរាងតូចទាំងពីរនៅមុខថ្នាក់
Souimគ្រាន់តែឃេីញនាយក៏ដេីរចេញមក
«បងមកចាំTaehyungទៀតហេីយហេហ»Souim
«មែន»Jungkook
«អស​ ចាស​ អាយ»Souimឆ្លេីយហេីយដេីរទៅមុខនាយបន្តិចរួចធ្វេីជារអិលដួល​ កីបានដូចបំណងទៀត​ បានJungkookជួយទ្រ
«អរគុណហេីយ»Souimធ្វេីជានិយាយទាំងអៀន
«មិនអីទេ»Jungkook
«Jiminមកហេីយមែនទេ​ តោះ»Yoongiឃេីញសង្សារដេីរមកកៀកទៅបាត់
«មកហេីយមែនទេ»JungkookសួរទៅTaehyungពេលឃេីញគេដេីរមក
«ភ្នែកខ្វាក់ហេហបានមិនឃេីញ»Taehyung
« កេីតអី​ ម៉េចនិយាយបែបនេះ»Jungkookសួរទាំងឆ្ងលព្រោះរាល់ដងមិនដែលនិយាយចឹងទេ
«ខ្ញុំមិនចេះផ្អែមដូចស្រីឯងទេ​ ខ្ញុំឃ្លានបាយហេីយ»Taehyungនិយាយរួចដេីរចេញទៅ​ Jungkookក៏រហ័សទៅតាមគេ
មកដល់រោងអាហារឃេីញTaehyungកំពុងឈរចាបម្ហូប​ បន្ទាប់ជីចាប់រួចក៏ដេីរទៅតុមុន​ នាយយកថាសដាក់អាហាររួចដេីរទៅតាមក្រោយ​ ដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតរាងតូច
ពួកគេបន្តញុំាបាយដោយមិននិយាយអ្វីទេ
បន្តិចក្រោយមកSouimក៏ដេីរមក
«សួស្តីសុំអង្គុយផងបានទេ​ ព្រោះអស់កន្លែងអង្គុយហេីយ»Souim
«អញ្ជេីញ»Jungkook
Souimដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតរាងក្រាស់​ ចំណែកSuyonអង្គុយទល់មុខនាងជាមួយYoongi&Jimin
«អរគុណណាស់»Souim
SouimនាងសួរJungkookរហូតតែនាយឆ្លេីយមួយម៉ាត់ប៉ុនណោះ
«បងJungk..........»Souimរកសួរនាយទៀតហេីយតែមានសម្លេងមកកាត់
«នែ​ ជួយស្ងាត់ផងបានទេ​ ខ្ញុំត្រូវការញុំអាហារ»Taehyungងេីបឈរស្រែកអោយនាងតែម្តង​ ធ្វេីអោយមនុស្សនៅទីនេះមេីលមកគេគ្រប់គ្នា
«សុំទោសផង»Souimធ្វេីជានិយាយសុំទោស​ ទាំងដែលក្នុងចិត្តក្តៅដូចបាយពុះ
«Taehyungហេតុអ្វីស្រែកឮបែបនេះ»Jungkook
«មាត់ខ្ញុំយ៉ាងម៉ច»Taehyung
«មកនេះ»Jungkookងេីបឈររួចអូសដៃគេចេញ
«ចាំមេីលបងJungkookប្រាកដជាស្តីអោយឯង»Souimគិតក្នុងចិត្តទាំងញញឹមព្រោះគិតថារាងក្រាស់នឹងស្តីអោយគេ
នាងក័ញុំាបាយរបសលនាងបន្តទាំងញញឹម​ ព្រោះវាអាចសងសឹកTaehyungបាន
មិញនេះនាងស្ទេីរតែទប់មិនជាប់ទៅហេីយពេលគេស្រែកអោយ​ តែសុខចិត្តខាំមាតធ្វេីជាមនុស្សល្អនៅពីមុខJungkook