-რა?....
-ოოო მიპასუხე რაა - სთხოვა მინამ.
-რაში გაინტერესებს? - წარბისაწევით ჰკითხა ლიქსმა.
-მიდი რა გთხოვ - კიდევ სთხოვა.
-ხო კარგი. გვქონდა კი. - თქვა ლიქსმა და ლოყები აუწითლდა.
-ვაიმე ამ პატარა ბიჭს შერცხვა. ძალიან საყვარელი ხარ. ახლა უფრო მანდომებ მეტი ინტიმური კითხვის დასმას - თქვა მინამ და ჩაიცინა.
-კიდე უნდა მკითხო რამე? - თვალები გააფართოვა ლიქსმა.
-კი. დიდი აქვს? - ისევ თვალებ აღტაცებულმა ჰკითხა.
-კ..კი - ამოილუღულუღა ლიქსმა და კიდევ უფრო აუწითლდა ლოყები.
-კარგი მეტი კითხვა აღარ იქნება თორემ ვხედავ როგორ გრცხვენია - თქვა მინამ და ლიქსს აწითლებულ ლოყებზე უჩქმიტა.
-აუჩ - წამოიყვირა ლიქსმა.
-უი.... აწითლებული ლოყები კიდევ უფრო აგიწითლდა. წამოდი ვნახოთ შენი სახის დანახვისას რა რეაქცია ექნება შენს შეყვარებულს - თქვა მინამ. ლიქსს ხელი ჩასჭიდა და ქვემოთ ჩაიყვანა.
-ჩამოხვ... ლიქს? სახეზე სულ წითელი რატომ ხარ? - გაკვირვებული სახით ჰკითხა ჰიუმ.
-ა...არაფერია - თქვა ლიქსმა და ლოყებზე ხელი აიფარა. მინა კი ჩუმად იცინოდა.
-არაფერი? ენა რატომ გებმის? - ეჭვისთვალით უყურებდა ჰიუმ.
-.......
-გამომყევი - თქვა ჰიუმ და ისევ იმ ოთახისკენ წავიდა სადაც მინა და ლიქსი იყვნენ.
ლიქსიც დამნაშავე ბავშვივით თავჩახრილი გაჰყვა უკან.
ოთახში ავიდნენ და საწოლზე დასხდნენ.
-კარგი... შეგიძლია თავი აწიო? არაფერი დაგიშავებია.
ნუ გეშინია! იმას არ გკითხავ თუ რა გკითხა მინამ. ისედაც ვიცი. - თქვა ჰიუმ.
-რა? საიდან იცი? - თვალები გააფართოვა ლიქსმა.
-გისმენდით. და მარტო მინას კითხვები კიარა შენი პაუხებიც გარკვევით გავიგე - თქვა ჰიუმ და ჩაიცინა.
