Bücür

Bücür - 1

Merhabaaa. Okuyanlar yorum yaparsa çok sevinirim çünkü ilk kez hikaye yazıyorum ve hatalarımı bilmek isterim. İyi okumalarr.

******

Yüzüme son kez su çarpıp musluğu kapattım. Aynada ki görüntüm gerçekten hiç iç açıcı olmasa da bir dakika daha bile buraya katlanmak istemiyordum. Hangi akılla Ege ye yardım etmeyi kabul ettiysem. Oflayarak erkekler tuvaletinden çıktım. Erkekler tuvaletinden çıktığımı gören bir kaç meraklının gözleri bana dönmüştü. Ama napabilirim kızlar tuvaleti beş adım kadar daha uzaktaydı yani. Bakışlarımı yere indirip bar bölümüne yürümeye devam ettim. Kimsenin yüzüne bakamıyordum. Ben ne zaman bu kadar utangaç olmuştum acaba?

"Sevgilim!" Ege karşımda ki tabureden el sallıyordu. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip yanında ki tabureye oturdum. Bunu ona cidden ödetecektim. O kadar pişman olacaktı ki...

"İyisindir umarım bebeğim. İçecek bir şeyler ister misin?" ah Ege ah ben sana göstereceğim bebeğimi. Gözümün önüne gelen saçı kulağımın arkasına yerleştirip korkutucu olduğunu düşündüğüm ses tonumla tısladım. "Hayır, sevgilim." Sevgilim kelimesini o kadar vurgulamıştım ki Ege telaşla yutkunarak yanında ki fahişe kılıklıdan izin istedi. Kız en "Ben bir fahişe kılıklıyım!" gülümsemesini yüzüne yerleştirerek Ege yi onayladı. Ege ye yardım etmek benim için kesinlikle sorun değildi ama bu kadar şeye sadece şu kız için katlanmak sinirlerimin kafama zıplamasına sebep oluyordu.

"Senin derdin nedir?" öfkeli sesle gözlerimi Ege ye çevirdim.

"Neymiş?" dedim sıkıldığımı gayet belli eden sesimle. Çatılan kaşlarının ortasına işaret parmağımı koyarak yukarıya ittim. "Bak o kızı etkilemek istediğini biliyorum ama kızın senden hoşlanmasını istiyorsan bir sevgilinin olmadığını söylemen daha doğru olmaz mı sence de?" son şansımı da böyle denedim ve "Tamam Gizem. Defol gözüm görmesin." BİNGO!

İki elimle yanaklarını sıkıp "Bol şans evlat!" dedim. Abartılı şekilde gözlerini devirip ellerimi itekledi. Bu hareketini umursamadan hızlı adımlarla çıkış kapısına yöneldim. Sonunda sonunda sonunda!

Kapıdan çıktığımda elimi cebime atıp telefonumu alıyordum ki, bir dakika telefonum nerede?
Geldiğim yolu aynı şekilde koşar adım dönerken aynı zaman da telefonumu nerede bıraktığımı düşünüyordum. Salak Gizem! Salaksın işte salak, aptal!
Dans eden kalabalığın üzerinden Ege ye bakmaya çalıştım. Lanet kısa boyum! İnsanları yara yara yanlarına gidiyordum. Ege beni görünce kaşları tekrar çatıldı. Buraya döneceğimi o da düşünmemişti herhalde.

"Telefonum yok telefonum nerde telefonumu bul Ege telefon!" diye bağırdım telaşla. Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemeyerek hava da sallıyordum. Ege sakinliğini koruyarak yüzüne alışık olduğum gülümsemesini yerleştirdi. "Bende bir şey oldu zannetmiştim." deyip yanında ki fahişe kılıklıya geri dönünce ağzım bi karış açık kaldım. Yok artık!

Sinirle ellerimi saçlarıma götürdüm. Nerede olur nerede nerede nerede nere- "Tabi ya!"
Koşarak erkekler tuvaletine gittim. Ama kapı açılmıyordu. Kapıyı on kez yumruklayıp yedi kere tekmeledim. Hangi kendini bilmez kapıyı kilitlerdi ki?! Kapı açılıp içerden Biscolata erkeklerini aratmayan bir çocuk çıkana kadar içeride ki kişiyi öldürmek istiyordum. Dediğim gibi sadece kapı açılana kadar süren saçma bir düşünceydi.

Öfkeli bakan gözlerini bana çevirdiğinde kalp atışlarımın hızlandığını yeni fark ediyordum. Gözlerini kısarak "Ne zamandan beri bacak kadar ah bide saygısız çocukları bu mekana alıyorlar?" diye fısıldadı. Bu sefer öfkeyle bakan bendim.

"Ya sen kim oluyorsun kardeşim kimmiş çocuk kimmiş saygısız bi git bi çekil bi!" diye bağırdım. Dudakları alayla kıvrılınca onu itekleyerek içeri girdim. Ve yesssa!

Telefonum lavabonun üzerinde koyduğum yerde duruyordu. Yıllardır suya muhtaç bir insan gibi telefonuma koşarak elime aldım. Kilidi açıp mesajları kontrol etmeye başlamıştım bile. Ama hayır bir dakika... ŞAKA YAPIYOR OLMALISIN!