roommate | hyunlix

one

Üniversite sonuçlarının açıklanacağı gün gelmişti nihayetinde. Kaç gündür kendimi yiyip bitirdiğim, bok gibi geçti sınav zaten kesin çok düşük sonuçlar, asla hukuk okuyamıycam, mal gibi kaldım ortada, nanayı yedik gibi düşüncelerle sınavdan beri doğru düzgün yemek yiyememiştim. Sürekli gözümün önü kararıyordu, devamlı uyuyordum.

Lakin artık geride kalmıştı bunlar. Çünkü ilk 5 bine girebilmiştim. Kendimden zerre beklemeyeceğim bir şeydi özellikle de sürekli dersleri asmamı göz önünde bulundurursak. Ama yaptık işte bir şeyler. Gerisi önemli değil.

Üniversitemi tercihlerimi yapmıştım. İlk tercihim tutmuştu. Yurt dışında yarı burslu okuyacaktım. Çocukluğumdan beri hayalini kurduğum o ülkede. Korede. Normalde Avusturya'da yaşıyorum, burasıda güzel elbet fakat Kore çocukluk hayalim. Televizyonda gördüğümde bir saniye bile gözümü ayırmadığım, her arkadaşıma anlatıp büyüyünce buraya gidicem dediğim, her zerresine âşık olduğum, kendimi oraya ait hissettiğim o ülkeye gidecektim. Ailem sınav puanımı duyduktan sonra her şeye tamamlardı zaten.

Yurdumuda ayarlamıştık. Geriye sadece 1 gün kalmıştı. O da yıl gibi geçmişti gerçi. Sonunda o günde gelmişti. En yakın arkadaşım olan jisungta benimle birlikteydi. Bebeklik arkadaşıydık. O da orada okuyacaktı.

Koreye vardığımda o kadar mutluydum ki anlatamam. Sonunda o günlerce beklediğim hatta aylarca yıllarca beklediğim o yerdeydim. O sokaklarda, o caddelerde. Hayalim şu an ayaklarımın altındaydı resmen.

Yurda gelip eşyalarımızı yerleştirecektik. Jisungla odalarımız şansa yanyanaymış. Odaya geldiğimde içeride kimse yoktu veya birine ait bir eşya. Tek olmayacağını biliyordum. Sonra gelir diye düşünüp çokta umursamamıştım.

Eşyalarımı yerleştirip yatağa yatmıştım. Jisungla dışarı çıkacaktık lakin hâlâ yerleşemediğinden onu bekliyordum. Yatakta boş boş telefona bakarken bir anda kapı açılmıştı.

...

yani bu bolum bi tik hizli ilerliyo ama fevami guzel 🥲✊