Chapter 1.

39 1 0
                                    

With love,
---kiara.

--------
1.
I got out of bed after I watched my favorite series. Buong araw lang akong nanood dahil wala naman akong magawa o Maka usap. I looked at my window and saw the weather outside. Masyado akong nawili sa panonood na hindi Kona namalayan ang oras. It was already 4:00 in the afternoon. Lumapit ako sa bintana at hinawi ang kurtina. It's dark outside. Almost darker than usual.

And it was raining...again.

Agad Kong sinara ang bintana at naisipan nang bumaba para kumain. It's been weeks since we moved here. My dad was a lawyer and he's been handling a case that related to this place. I don't really have friends in my old school so it's not that hard for me to leave my life in Manila.. And start a new life in this small and dark little town.

Pagka baba ko ay naabutan Kong nasa balcony si Dad and tita Maricon. My step mother. Nag Kakape sya habang busy sa kung anong papeles si daddy, like usual. Nakita nya ako kaya sinenyasan nya akong lumapit. Nakita Kong may mga muffins at tinapay sa Mesa kaya alam Kona ang mangyayari.

"How was your day?" Tanong nya Pero agad ding ngumisi. "Of course, nag kulong kalang ulit sa kwarto mo at nanood ng mga movies, right?"

She asked. "Uh, yes." Hindi ko alam, it's been months since we lived in the same roof Pero hindi ko parin magawang Maki halubilo sakanya without being awkward. Tumango sya .

"I've prepared snacks. Come, join us." Maayos ang Pag yaya nya sakin but my mind keeps saying no. Every time I hang out with her, I was just thinking about mom.

Kaya tumanggi ulit ako. Nagdahilan nalang akong may bibilhin sa labas without her knowing na wala akong ka alam alam sa mga bilihan dito. Hindi ako lumalabas o Maki halubilo sa mga tao. The perks of being a living introvert.

When I step out of the house, i felt the cold breeze of air hugging my body. It was raining. And almost getting dark.

Kahit hindi ako pamilyar sa lugar ay pinili ko paring lumabas. Just to get out of the awkward situation. Wala masyadong tao sa labas, mga mangilan ngilang nag lalakad lakad Pero hindi katulad sa dati Kong lugar na sobrang ingay at napaka daming tao. Dito, tahimik.

And One thing I like about this place is the weather. I do love rain, it is my comfort zone.

Hinayaan kong mag disiyon ang aking mga paa kung Saan man nya ako dalhin. I let myself explore. There's a lot of cafés in town and it's very Instagramable. I took a lot of selfies and aesthetic pictures and posted it on my Instagram. Masyado Kong inaliw ang sarili na hindi Kona naman namalayan ang Oras. It's been two hours since I got here. And it's already six in the evening. Kaya siguro may mangilan ngilan nang nagsasara ng mga negosyo nila. Nakita koring magsasara narin itong café by seven. Kaya Siguro ako nalang ang customer nila.

I don't understand. Sa lugar namin ay masyado pang maaga sa mga Oras na ito. But here, it is like there's a curfew or something. Pero hindi naman pare pareho ang patakaran ng Isang lugar. Depende sa namamahala.

Inubos Kona ang frappe at nagbayad. Nakaka hiya naman na hindi sila makapag Sara dahil sakin. Pag labas ko ng café ay nakita Kong mangilan ngilan nalang kaming mga tao sa lugar. Ang iba marahil ay nagsi uwi narin. I didn't know the rules of this town kaya pupunta nalang ako dito ng mas maaga.

I kinda like it here now.

And now, I was in the middle of an empty road, walking home alone. Medyo tumila na ang ulan kaya mas ramdam ko ang lamig ng simoy ng hangin. May iilang street lights din sa Daan Pero ang iba ay patay sindi. Parang konting tulak lang ay matutumba na. I'm not scared of the dark, Or walking home alone. I used to be alone all the time so I don't mind me being the only person in this empty street.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Aug 19, 2023 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

   Nightfall Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon