underground mafia TAEKOOK

lost stars

Salak gibi daha buna bölüm atamamışken yeni ficler yazıyorum tıktok hesabımda povlar paylaştığım için fic olması isteniyor hesabımın adı Jenlisa_best_çift takip etmeyi unutmayın neyse umarım yeni bölümü seversiniz sizi seviyore🐰🐯🌺🍀💛✨

Jungkook'tan

Her yer çok karanlık sadece bı kaç ses duyuyorum ses çok tanıdık ne dediğini anlayamıyorum yada şuan anlamak istemiyorum başım ağrıyor ve ben bu karanlık tan kurtulmak istiyorum

O tanıdık ses yavaş yavaş kayboluyor ve kapı kapanma sesi ve yine sessizlik gözlerimi hissetmiyorum ondan bu karanlık kenidimi zorlamazsam ışığı göremiyceğime eminim

Gözlerimdeki hizsizlik yavaşça yok olurken yine kapı açılma sesi işitim sert adımlarından bile tanıycam o kişi kim taehyung içeri giren oydu eminim

Adım sesleri bana yaklaşmaya başlamıştı bı kaç sesten sonra nefesini başı ucumda hissetmiştim ve ellerime dokunan elerinide

"Küçüğüm"sesi titriyordu ilk defa böyleydi karanlıkta olduğum için mi böyleydi ışığı görmeliyim

gözlerimdeki hisizlik iyice yok olurken aralamaya çalıştım

"Senin yüzünden yıldızlarım kayboldu neden hala kapalı gözlerin?"demiş ve hıçkırmıştı ağlıyormuydu ağlaması içimi burkmuştu

Gözlerimi zar zor araladığımda yıllardır ışık görmemiş gibi bı anda başıma ağrı vurmuştu bı kaç kere gözlerimi kırpıştırıp ışığa alıştım ilk nerde olduğumu anlamaya çalıştım bi evdeydim burası hapishane değil

Sonrasında taehyung a baktım elimi okşuyor ve sesizce ağlıyordu ağlamasın diye artık konuşmam gerekiyordu dimi
"Bunu tarihe yazmalıyım kim taehyung ağlıyor" diyip kıkırdamıştım ne zaman dır konuşmadığım için sesim oldukça kısık çıkmıştı fakat başbaşa olduğumuz odada beni duymaması imkansız

Sesimi duyduğu gibi gözleri elimden yüzüme çıktı yüzünü gördüğüm an neden kalbim acıdı bilmiyorum ama kısaca perişan durumdaydı gözleri ağlamaktan kanlanmış kıpkırmızı olmuştu beni görüncede kısık gözleri fal taşı gibi açıldı

Kendini nasıl o kadar hızlı kaldırdıysa hemen kapıya ulaşmıştı "doktoru çağır hemen!"diye bağırıp hızlı adımlarla yanıma gelmişti "güzelim gözlerini kapatma tamam mı doktor şimdi gelicek"o kadar korkuyorduki şuan ilk defa böyle görmüştüm onu

"Sakin ol iyiyim kapatmıycam gözlerim"desemde şuan telaştan beni dinlemiyordu "nerde kaldı şu siktiğimin doktoru!"bağırmasıyla içeri beyaz önlüklü bir adam girmişti

"Geç kaldığım için özürdilerim efendim"diyip benim başı ucumda durmuştu ve çantasından çıkardığı deftere not almak üzer bekledi

"Herangi biyerinizde hisizlik varmı jungkook bey?"

"Hayır"her yerimi hisediyordum iyiki yoksa burda kıyamet koparırdım verdiğim cevabı defter not aldı ve bunun gibi bı kaç tane gerekli soruları daha sordu ardından taehyung a bi tane kağıt uzatıp odadan çıkmıştı büyük ihtimalle reçeteydi

Taehyung adam gittiği gibi yanıma gelip beklemediğim bı anda bana sarılmıştı ilk başta ellerim havada kalsada çok sürmeden bende ona karşılık vermiştim çok korkmuştum hep karanlıkta kalıcam sanmıştım şuan güvende hissediyordum özgürlüğümü çalan bu adamın yanında çok güvende hissediyordum bu suçmu

Kokumu içine çekerken konuştu "jungkook bi daha gözlerinde sakladığın o yıldızları göremiycem diye çok korktum sesini duyamamaktan çok korktum seni  kaybetmek çok korktum ben ilk defa birşeyden korktum"konuşurken belimdeki elleri sıkılaştı "ben iyiyim taehyung bana bişey olmaz"diyip kıkırdamıştım oda gülmüştü bı kaç dakika öylece durduktan sonra ilk ben geri çekildim çünkü sormam gereken birşey vardı