Seulde çok ünlü iki uyuşturucu çetesinden birinde lee know adlı seri katilin iddiaya girerek
han ailesini öldürmesi.Bunu gören evin tek çocuğu Han jisungun düşman çeteye girip intikam peşinden koşması.Fakat nereden bilecektiki hayatının aşkının ail...
Ben Han Jisung.Ailem bir sikik tarafından suçsuz yere can verdi.Onu sağ bırakmayacağım.. *** Bay Han ve bayan Han ve küçük çocukları Han Jisung dikkat çekmeyen sıradan bir ailelerdi.Evlerinde ne kadarda bir sıkıntı olmasada Han ailesinin tek çocuğu Jisung hep garip bir çocuktu.Sessiz bir tipti aslında,tek yaptığı okul dönüşü odasında kulaklığını takıp uyumak...Bu olaydan annesi ile babası ne kadarda rahatsız olsa oğlunun iyiliği ve onu sıkmamak için bir şey demiyorlardı.Jisung ne kadar sessiz tek takılan ve girdiği ortamlarda ucube rolünü üstlensede en çok önem verdiği konu ailesidirAilesi onun için bir yaşam kaynağıdır aslında.
-Jisung- Okul çıkışı her zamanki gibi kulaklığımı takıp elimi hırkamın cebine koyarak eve doğru yavaş adımlarlan yürümeye başladım.Yürümeyi seviyordum,aslında yürüme değilde şarkı dinlemeyi seviyordum.Şarkı dinleyerek yürümek kadar güzeli yoktu.İstediğin gibi hayaller senaryolar kurabilirsin veya düşüncelerede dalabilirsin.Her zamanki gibi aklımdan senaryolar kura kura çoktan eve gelmiştim.Ayakkabımı çıkardım ve sessiz bir şekilde odama doğru yürüdüm.Annem yemek hazırlarken babam ise televizyon izliyordu,geldiğimden haberleri bile yoktu.Onları ne kadar çok sevsem bile asla onlarlan zaman geçiremez adeta bir ruh gibi dolaşırdım yani onların gözünde.Çantamı sandalyeye koyup her zamanki gibi siyah bir kazak ile pijama giyip kulaklığımı ve telefonumu alıp içeriye gittim.Annem büyük bir şaşkınlıkla"Jisung!? Ne ara geldin"dediği gibi babamda geldiğimi fark etmiş fakat annem gibi şaşırmamıştı çünkü bu davranışıma alışmıştı artık.Hafif bir gülümseme ile"Az önce geldim anne yemek yaptığından görmedin"dedim.Annem yemekte ramen yapmıştı çubukları ve bardakları en sonda ramenleri götürdüm.Sessiz bir şekilde herkes kendi önündeki tabağını bitirdi.Annem ile babam ne kadar neşeli olsada ben sessiz bi tip olduğumdan çok ses çıkmazdı aslında.Ama içten içe benimde sosyal neşeli biri olmamı istediklerini biliyordum tabi.
*** Biyoloji hocasının verdiği ödevi bitirdikten sonra yere uzanarak telefonu karıştırmaya başladım.Çok fazla zaman geçmeden yağmur sesi duydum.Dışarıda yağmur yağıyordu!Yağmurlu günlerde mutlaka ıslanmak için çıkardım ve her zamanki gibi kendimi tutmadan üstümdeki pijama kazaklan direk dışarıya doğru koştum.Yağmurda durmak çok güzel hissettiriyor insanı.Her zaman ne olursa olsun yağmur yağdığında altında durarım alışkanlık haline gelmiş artık.Kulaklığımdan en sevdiğim şarkıyı açıp yağmurun altında adeta duş almış bir hallen bizim sokağın önünde geziniyordum.Herşey çok güzel gidiyordu fakat bir gariplik hissettim.Evimizin ordan iki,yüzü görünmeyen adam gülerek geçiyordu.Bizim evin orada ne işleri vardı? Neden yüzleri gözükmüyordu? Bir terslik var onu biliyordum.Onlar yokuştan inip gözden kaybolana kadar gizlendim,neden gizlendim bilmiyordum içime bir korku sinmişti sadece.Yavaş yavaş ortadan kaybolduklarında eve girdim.Ayakkabımı dolaba koymak için aldım hep olduğu gibi çünkü annem babamında benimde ayakkabımızı kapının önünde bırakmamıza çok kızıyor.kapıyı açtım.kapıyı,ANNE! BABA!
-3.kişi ağzından- Jisung gözlerini uzun bir aradan sonra hastanede açtı.Başında bir hemşire bekliyordu,Jisungun uyandığını gördüğü gibi tam bir şey diyecekken Jisung"annem nerde babam nerde onlar nerde!" Diye bağırmaya başladı.Hemşire "Bay Han şu an kendinizde değilsiniz lütfen biraz dinlenin"desede Jisung durmuyor bağırmaya devam edip serumunu çıkarmaya çalışıyor,adeta korku ve sinirden deliye dönmüş gibi.Jisung"bırak beni!Annem nerde babam nerde onlar nerde!"
-1 ay sonra- -Jisung-
Annem ile babamın ölümünün üstünden toplam 1 ay geçti.1 ay benim için hiçbir şey ama şu an..şu an 1 ay benim için bir asır.Hiç bir şey eskisi gibi değil zamanlar geçmiyor nasıl yaşanıldığını unuttum.Nasıl mutlu oluyordum? Evet herşeyi unuttum.Bir boşluktayım.Bir çıkmaz sokakta buldum kendimi.Çok ani oldu herşey sanki o gün o adamların gitmesi için beklemeseydim bunlar yaşanmayacaktı.. GÜNLÜK Merhaba anne baba.Sizsiz herşey çok soğuk çok durgun.Sizsiz kendimi hiçbir yere ait hissedemiyorum.Dünyaya inmiş bir ızaylı gibi,anne baba bana ne kadar söylemesenizde biliyordum.Benim hep dikkat çekmeyen sessiz tıpkı bir ruh gibi olduğumu düşünüyordunuz.Şu an çok pişmanım biliyor musunuz? Keşke o gün odamda boş boş müzik dinlemektense yanınızda babamın en sevdiği kanalı izleseydik.Keşke her müzik dinlediğimde telefondan dinlemektense radyodan açıp senlen dans etseydik anne.Keşke uyumaktansa seninlen beraber ev için alışveriş yapmaya gelseydim baba.Keşke yalnızlığı tercih etmeseydim.O zamanki bir tercihti şu an ise zorunluyum.Sizi öldürürken ikiside gülerken çıkmıştı 2 can 1 hayat alırken gülüyorlardı.Anne baba onları öldüreceğim.Onlara acı çektireceğim.Sizin intikamınızı alacağım!Son gülen iyi güler...
Konusu çok iyi bölümler geldikçe güzelleşicekk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
