4

22 5 0
                                    

Ze had heimwee. ze was al 2 weken bijna 3 weken van huis weg. ze miste haar ouders. Misschien waren ze haar aan het zoeken. of vonden ze het fijn dat ze weg was. Ze wist het niet. Haar hooft was leeg. Ze miste alles, haar ouders, haar kat alles. Ze wilde terug maar ze wilde niet terug naar school. Ze voelde zich besluiteloos. Ze nam een keuze: ze zou Marcel bellen. Ze typte zijn nummer in en belde. Ze kreeg tot haar verbazing zijn voicemail. Hij had zijn mobiel altijd aan staan. Dit was vreemd. Nou ja ze smeerde een boterham en at hem op. Ze ging even langs het strand lopen en zag na een half uurtje lopen een boom waar een hond aan vast gebonden zat. Ze liep naar de hond toe en zag dat hij uit alle macht probeerde los te komen. Ze maakte hem los en stelde hem gerust. Ze nam hem mee naar haar hutje want ze zag niemand van wie de hond kon zijn. Het was er n bruine labrador. Een hele mooie. Dus ze noemde hem bruintje. Toen ze bij het hutje was pakte ze haar portemonnee en bond bruintje vast. Ze liep naar de dierenwinkel en kocht honden brokken want hij moest zoiezo iets eten. Ze baalde wel want al zou ze ooit naar huis gaan had ze haar kat micky nog. Maar wie weet kom ze wel met honden samen leven. Je weet maar nooit. Ze liep terug en gaf bruintje wat brokken. Ze probeerde in de tussentijd Marcel te berijden maar kreeg weer zijn voicemail. Waarom nam hij nou niet op? Nou ja later maar weer proberen. Ze zag dat bruintje bij de deur stond en besefte dat hij misschien wel naar de wc moest dus ging ze bruintje maar uitlaten. Als ze over het strand loopt ziet ze ineens haar moeder. Ze schrok zich kapot. Ze zette het op het lopen naar haar hutje. Ze keek van uit het hutje naar haar moeder. Ze leek bezorgd en ze was aan het zoeken. Vast naar haar! O wat voelde zich vreselijk. Ze wou naar haar moeder rennen en haar omhelzen, maar ze hield zich in bedwang. Ze zat te huilen in haar hutje tien haar moeder voorbij het hutje kwam en ineens om hoog keek Bukte ze snel. Toen haar moeder verder liep kon ze weer rustig adem halen. Toen ze keek waar haar moeder was zachte ze haar niet. Toen ze beter keek zach ze haar moeder naar boven klimmen via de touwladder van haar hutje.....

Zo weer een nieuw hoofdstuk hopelijk vinden jullie het leuk en willen jullie verder lezen xxx

gepestWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu