Mide kanseri olduğumu öğrenmemin üzerine 1 ay geçmişti Seungmin ve arkadaşlarıma bundan bahsetmemiştim sadece annem ve ben biliyorduk. Onlara söylemeyi düşünmüyordum öldüğüm zaman öğrenirler zaten şimdiden onlara acı yaşatmanın üzmenin ne gereği vardı ki? Zaten böyle bir hakkımda yoktu.
Aslında çok duygusal değilimdir başkalarının yanında fakat kanser olduğumu öğrendiğimden beri...onlara, arkadaşlarıma bakıp gözlerimin dolduğunu hissediyorum ve yanlarından gidiyorum çünkü soru soracaklarına eminim adım kadar eminim.
...
okulun önünde durdum girmeye korkuyordum 3 gündür okula gelmemiştim yorgun hissediyordum yine soru sormalarından korkuyordum sanırım bu sefer ne diyecektim? bir bahanem yoktu bu sefer.Tam okula girecekken arkadan birinin ismimi söylediğini duydum arkamı döndüm tüm arkadaşlarım..
hepsi birden önümde durdular
ne oldu neden-
lafımı bitirmeden hepsi birden bana sarılıp ağlamaya başlamıştı birisi hariç...Chan
Chan dolu gözleri ile bana bakıyordu. Ne olduğunu anlamıştım öğrenmişlerdi kanser olduğumu annem olduğuna emindim söyleyen kişinin başka kim olacaktı ki? ama neden söylemişti ne zaman söylemişti? sarılmayı bıraktılar ve okula gitmek yerine parka gittik her zaman ki yerime oturdum. yolda kimse konuşmamıştı çok konuşan changbin bile !?
Seunmin: neden söylemedin?
Jisung: neden söylemedin gerçekten neden sakladın ki öğrenmesek ne zaman söyleyecektin Minho!
Chan: tamam abartmayın onun içinde zor bir durum farkında mısınız
özür dilerim..
Changbin: özür dilenecek bir şey yapmadın özür dilemene gerek yok Minho
Felix: ne zaman öğrendin peki?
1 ay oldu yeni yani
Seungmin: gerçekten baya yeni minho. Ne zaman söyleyecektin öğrenmeseydik söylesene!
Hyunjin: tamam Seungmin sakin olmalısın..
Chan: söyleyecektin değil mi minho?
hayır..
Changbin: ne neden peki neden bunu söylemeyecektin bu kadar önemli bir şeyi bizden saklıyacak mıydın
bunu size söylesem ben ölünceye kadar acı çekicektiniz ama öldüğüm zaman öğrenseydiniz çok fazla üzülmezsiniz diye düşündüm
