In een andere wereld

Ik wordt wakker in een half afgebrand hutje naast een oude boerderij die niet meer bewoont is. Vreemd. Normaal gezien zou ik onder witte lakens liggen, in mijn bed, thuis. Maar daar ben ik duidelijk niet. Ik sta op en zoek naar mijn vader en zus. Ik loop tot ik aan de stad ben."Julie! Waar ben je?"
Geen antwoord.
"Simon, hier ben je. Waar was je nu? Ik kon je niet vinden." zei een vreemde vrouw tegen me. Ze lijkt op mijn moeder die een paar jaar geleden gestorven is. "Sorry, ken ik u?" vraag ik, maar de vrouw begint te lachen alsof ik gek ben. Ik denk na over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Plotseling vroeg de vrouw: "Je bent toch niet serieus, hé?"
"Natuurlijk ben ik serieus. Waarom zou ik dat niet zijn?"
"Ik ben je moeder."
Mijn mond valt open van verbazing. Ik kan mijn oren niet geloven. "Dat kan niet, zij stierf een paar jaar gelden bij een auto-ongeluk. Waar is Julie en pa, dan?"
"Julie zit op school en je vader..."
Een traan rolt over haar wang.
Ik besef dat er vele dingen gebeurt zijn. Ik vraag me ook af wat er nog meer aan de hand is. We gaan samen naar huis om bij te praten. Blijkbaar woon ik ook in een grote flat.

De volgende ochtend wordt ik wakker door getoeter van een bus. Ik kijk door mijn raam en zie dat het de schoolbus is. Zo snel ik kan sprint ik naar de badkamer om me aan te kleden. Wanneer ik in de bus stap, zie ik Caroline daar zitten. Ik ben al verliefd op haar sinds het eerste jaar, maar zij ziet me niet staan. Ik ben maar een stomme nerd en zij is het populairste meisje. Plots roept ze naar me. Blijkbaar zijn we vrienden. Caroline vraagt of ik naast haar kom zitten. Ik zet me naast haar neer en ze geeft een kus op mijn wang. Ik denk dat we wel meer dan vrienden zijn. De bus stopt voor het school en we stappen uit. In de klas komen alle populaire jongens bij ons zitten. Ik vind dit leven echt leuk. Tot hiertoe is het feit dat mijn vader er niet meer is het enigste minpunt.

De volgende dag krijg ik mijn rapport.
59% is niet goed. Ik ben gewoon 30% meer te halen, maar LO is wel goed. Hier heb ik 95% voor. Normaal is dat juist het minste.

We maken ons klaar voor training. Ik ben ook nog de quarterback van het rugbyteam. Het is vreemd om je anders te gedragen dan gewoon te zijn. Wanneer de training gedaan is gaan we naar de douches, maar daar heb ik geen zin in. Het enigste waar ik aan kan denken is hoe dat dit gebeurt is.