Seri katil

2)

Selamlar uzun zamandır hikaye yazmıyordun yazmayı özlemişim neyse iyi okumalar :)

Kendime geldimde kendi yatağımdaydım duvardaki saate gözüm çaptında saatin 5 geldini gördüm kaç saatir baygındım yataktan kaltımda kapı açıldı "bakıyorumda kandine gelmişsin" gerildim için arkaya doğru bi adım atım "seni öldüreceğimi biliyorsun dimi" dedinde daha çok gerildim korkudan ne konuşabiliyordum nede kımıldayabiliyordum bana yaklaşıp elini yüzümde gezdirdi gözlerimi kapatıp bana dokunmasının kesilmesini bekliyordum ama o daha çok dokunmaya başladı diğer elini belime sarıp kendine çekti tanrım çok korkuyordum "belin mükemmel be" dokunuşları daha fazlalaştı "lütfen yeter öldüreceksen öldür" bana dokunması midemi bulandırıyordu "bu kadar kolaymı pes etin jungkook" kafamı hayır anlamında saladım "ee o zaman neden öldür diyorsun" bana daha fazla yaklaştı "bana dokunmanı istemiyorum çünkü" elerini vücudumdan bi anda çekti zanetiğim sıra beni yatağa iti üzerime çıkıp "ahh lanet olsun çok güzelsin baban yüzden seni öldürmek çok zor olucak" babamı babam ne yapmış olabilir elimi yatan yanındaki lambayı tutup kafasına vurdum iki üç kere vurdumda bayıldı telefonumu alıp odadan çıktım kilitli kapıyı açıp evden çıktım an arkamdan kafama siyah poşet geçirdiler çırpınsamda fayda etmedi iki adam beni tutup arabaya bindirdiler hayla çırpınıyordum yüksek sesle bağırdıklarında çırpınmayı kestim tanrım daha yeni bayıltım adamın sesiydi yanıma biri oturdu "kaçacağınımı düşündün zorluk çıkardın için hemen öldürmeyeceğim seni" araba çalışmaya başladı

****

Araba en sonunda durmuştu "şunu depoya götürün benim bi işim var sonra ilgileneceğim bununla" beni tutup arabadan indirip resmen sürüklediler hayla çırpınıyordum ama fayda etmiyordu bi odaya koyup elimi açıp odadan çıkıp kapıyı kilitlediler kafamdaki şeyi çıkarıp kapıya vurmaya başladım "lütfen bırakın beni"

Artık debelenmeyi bırakıp bi köşeye oturdum orda uyuya kaldım kolarımın bağlandını hisetiğimde uyandım "lenet olsun bırakın beni" karşımda evime giren adamı görünce korktum "şşş bıraz sesiz ol yorgunum senin bağrışlarınla uğraşamam" koktum için hiç bir şey diyemedim "açmısın" diye sordunda evet anlamında kafamı saladım "birazdan yemeğin gelir uslu bir çocuk ol" onu onaylarcasına kafamı saladım bana yaklaşıp çenemi tutu daha fazla yaklaşıp dudağıma küçük bi öpücük kondurdu kalbim deli gibi atıyordu ve garip hissediyordum bana o kadar yakındaki kokusu alabiliyordum keskin bakışlarıyla tepkimi ölçmek için güzümün her yerine bakıyordu ve bu beni haycanlandırıyordu "ahh birazdan kendimden geçicem bu kadar güzel olmasaydın be oğlum" hafifi geri çekildi o an kapı çaldı gir komutu verdinde içeri biri girdi elinde yemekleri gördümde gözlerimin içi gülüyordu "oraya bırak çık" itaat eder gibi eğilip odadan çıktı bana döndünde kaşlarını çatı "sen acayıp açıkmısın yemeği gördüne bu kadar sevinme be" napabilirdim açtım kalkıp yemeklerin oldu yere gidip alıp yanıma geldi önüme koydu "ben nasıl yiyeceğim" bana kendini yapıştırıp "bak seni açıcam bir halt yaparsan aç bırakırım seni" dedikten aonra arkamdan kelepçeyi açtı bileğime baktımda hafif morarmıştı ovalayıp yemeği önüme çektim kafamı kaldırıp güzüne baktımda "yiyebilirmiyim diye sordum" evet anlamında kafasını saladı "sen yiyene kadar ben gidiyorum birazdan tekrar gelirim uslu dur" tamam diyip yemek yemeye başladım ahh çok acıkmışım oda odadan çıkıp kapıyı kilitledi

Uzun yazıcaktım ama bu kadar yeter bence takip edip yorum atmayı unutmayın diğer bölümlerde görüşürmek üzere