lion, hakim ziyech

| 0.1

"Aurora!"

"Derhal odamdan çık."

"Majesteleri-"

"Onu aslanlara götürün."

Gözlerimin içine bakarak güldü.

"Aurora, hala aynısın."

"Değişen tek şey zaman, Hakim."

Askerler onu iteklerken tekrar bana döndü.

"Beni aslanlara yem edince için rahat edecek mi, majesteleri?"

Etmeyecekti, onu sevmekten nefret ediyordum.

"Bırakın, kalsın."

Gözlerimle askerlere dışarıyı gösterdim.

"Yapamayacağını biliyordum, aşkım."

"Bir aslanı aslanlara yem edemem, Hakim."

Güldü.

"Seni seviyorum, prenses."

"Futbolculara ilgim yok, üzgünüm."

Yalandı, ailem desteklemediği için ondan ayrılmıştım.

Fakat tam olarak ayrılmamıştık.

Geleceğin kralının bir futbolcu olması düşüncesi ailemi çok korkutmuştu.

"Aurora?"

"Hm?"

"Yarın doğum günüm, biliyorsun. Önceki senelerde hep yalnızdık fakat bu yıl diyorum ki-"

Sözünü kestim.

"Yapamam."

"Bu akşam ki maçıma gel, leydim. Kimse benim için geldiğini bilmeyecek. Söz veriyorum."

Babam buna asla izin vermezdi.

Ama ben de izin almayacaktım.

"Peki, ama sakın bir delilik yapma."

Hızlıca dudağımı öpüp ayaklandı.

"Seni çok seviyorum."

Kapıyı kapatıp çıktığında güldüm.

Bu adam beni mahvediyordu.

---

bi de boyleli yazalim dedim