Benliğimde Saklananlar

Bölüm İki

                 Küçük kız
Küçük bir kızken hatta daha bir çocukken hayallerini bu yönde büyütürdü o. Hep adaletli olmaya çalışır, bulunduğu ortamda adalet yoksa utanmadan çirkefleşebildi. Bazen o kadar kızardı ki o kocaman tombul yanakları kıpkırmızı olurdu. Bazende kendini tutamazdı gülme kırizine girerdi. Tabi kimse ona kızamazdı. Nasıl kızsınlar ki iki tombul yanağının arasına sıkışmış tebessüm eden o kiraz kırmızısı dudaklarına. Gündüzün gökyüzünü andıran sünbül gözleri ayrıca gözlerinin süsü uzun kirpikleri kırpıştıkça insanları etkisi altına alırdı,bu özellikleri onu dokunulmaz yapıyordu sanki. Her gören dizlerine kadar uzanan  güneşin ışıltılarını andıran ipeksi saçlarına dokunmak isterdi. O kadar tatlı bir çocuktu ki gözlerinin içi gülerdi. Onu gören kimse üzgün veya kızgın kalamazdı. Büyüdükçe güzelleşti ve güzelliğine güzellik kattı. Esmer teni ve dolgun vücudu onu olduğundan yaşça daha olgun gösteriyordu. Bu küçük kız hep çalışken ve olgun oldu. Kardeşine hiç bıkmadan bakar onu besler ve büyütürdü. Ailesi tarafından çok sevilen fakat bu olgunluğu tarafından arkadaşlar tarafından sıkıntı çekmesine neden olurdu. Zaman gözlerinin içindeki gülücükler soldurdu ve yerine göz yaşları yer ettirdi. Dudaklarında tatlı tebessümler bir o kadar sıcak fakat bir o kadar ruhundan uzaktı. Üstüne eklenen birkaç yaş sanki onun ruhunu çalmış geriye sadece yalandan tebessümler bırakmıştı. Öyle ki kendi çocukluğunu korumak için ikiye ayrılmışdı. Bu tatlı küçük kızın adı Gece'ydi fakat karanlık ruhsuz tarafının bir adı yoktu. Bu kızın adını size en baştan söylemememin nede de bu , renkli kişiliğine karanlık bir geceye layık görürken karanlık tarafını isimsiz bırakmıştı. Bunun bir kişili bozukluğu olduğunu ne yazık ki çok geç fark etmişti. 17 yaşındaki bu genç kız kendi içinde bölündüğü karakterler arasında sıkışıp kalırken kimse ona yardım edemiyordu çünkü birine söylemiyordu,eğer söylerse onu kimsenin ciddiye almıycağını bildiği için bu gerçeği herkesten saklıyordu. Geceyi sadece özel ve güzel vakitlerde ortaya çıkarırken İsimsiz daima onun bedenini ve aklını alıyor İsimsiz yönetiyordu. Böylece onun için ben diye bir şey kalmamışyı her zaman haytını gece ve İsimsiz olarak yaşıyordu, ben demiyordu biz diyordu. Zor kararlarında hep İsimsiz e bırakırken , gülücüklerini hep Gece'ye bahşediyordu. Şimdi sizinle onların hayatlarına dahil olup zorluklarını, mutluluklarını ve üzüntülerini keşfedelim. Benimle beraber bu yolculuğa katılır mısınız.