3 sene önce 13 ekim jiminin öleceği gün
Yoongiden
Jiminin doğum günüydü doğum günlerini çok severdi ve bilmesine rağmen yine şaşırmış gibi yapardı yine her zamanki gibi saat 11 de dışarı çıktım biraz gezinip jimine pasta alıcaktım sokakta dolanırken leoyla karşılaştım leo bu hayatta güvendiğim sayılı kişilerden olabilirdi arkadaşım için çok üzülüyorum sevgisiz bir ortamda büyüdüğü hiç sevgi görmediği için ben bunları düşünürken leo konuşmaya başladı birşeyler içmeye gidelim mi dedi olabilir ama en fazla yarım saat kalır çok birşey içmeden çıkarım jiminin doğum günü bu gün dedim tamam biraz kafa dağıtsam yeter bana bu arada doğum gününü kutladığımı jimine iletirsin dedi teşekkür ettim ve yürümeye başladık bara gelmiştik birşeyler alıp oturduk içkiye dayanıklıydım o yüzden bu kadar rahatım içkimi bitirdim leoya lavaboya gideceğimi söyledim oda bize içki almaya gitmişti bu sondu ve bunu içip pastaneye gidecektim işimi bitirip çıktım leo oturmuş beni bekliyordu saatin 11:30 geçtiğini gördüm ve leoya kalkmam gerektiğini söyledim midem cok bulanıyordu leoya söyledim bana bir hap verdi agrı kesici oldugunu söyledi umursamadan ictim pastaneye giderken ellerimin uyustugunu hissettim etrafımdaki sesler kesildi hiç iyi hissetmiyordum içki beni etkilemezdi bunu garipsesemde umursamadan pastaneye gittim pastayı alıp jiminlere doğru yola koyulurken beynimin uyuştuğunu hissettim ellerim deli gibi titriyordu birşey istiyordum ama ne istiyorum onu da bilmiyordum sadece bu her neyse çok iyi hissettiriyordu kapının önüne geldiğimde zile bastım ve jiminin kapıyı açmasını bekledim beklerken de pastayı çıkarıp mumları yaktım 4 kat çıkınca tekrar zile bastım hiç iyi hissetmiyordum jimin yüzündeki büyük gülümsemesiyle kapıyı açtı doğum günü şarkısı söylerken pastayı üflemesi için jimine yaklaştırdım ama pastayı yere düşündüm deli gibi ellerim titriyordu durmuyordu jimin birşeyimin olup olmadığını sordu beni masaya oturttu su getirmeye gitti fakat ben jimin benimle konuşunca ona bağırdım neden bunu yapıyordum bi fikrim yoktu sadece her şey sussun istiyordum sesler beni rahatsız ediyordu bardağı da fırlatıp attım jiminin irkildiğini fark ettim deli gibi bağırmaya başladım hap ver bana hap ver jimin duydun mu öldürürüm seni hap getir bana çabuk jimin neyden bahsediyorsun yoongi ne kullandın sen korkuyorum lütfen sakinleş dedi onu dinlemedim bağırmaya başladım mutfağa koştum bir bıçak aldım geri döndüğümde jimin odasına gidip üstüne kapıyı kilitlemişti ambulansı arıyordu bunu fark edince yine bağırmaya başladım ambulansı aramaması için beni dinlemeyince kapıya omuz attım üçüncü vuruşumla kapıyı kırdım jiminin elindeki telefonu aldım yere fırlattım ve jimine hap ver bana gidicem seni rahat bırakıcam bak yoksa öldürürüm seni dedim jimin deli gibi ağlıyordu yoongi gel otur lütfen konuşalım sen bana zarar veremezsin ki kıyamazsın bana hadi sakin ol dedi dinlemedim hap istemeye devam ettim jimin ise yoongi ben hap falan bulamam lütfen bak bırak beni korkuyorum sen ağlamama da dayanamazsın dedi sözünü bitirir bitirmez elimdeki bıçağı karnına sapladım defalarca sonra gözlerim kapandı bıçak elimden düştü gözlerimi açtığımda hastanedeydim başımda ise bir hemşire bana hemen uyandın mı bekle doktoru çağıracağım diyip gitti neler olmuştu hiç birşey hatırlamıyordum ve başım feci derecede ağrıyordu sonra doktor geldi nasıl olduğumu sordu iyiyim ama bana ne oldu dedim jimini hatırlıyormusun sevgilin dedi ah evet jimin jimin benim biricik sevgilim sonra hatırlamaya calıştım düşündüm hatırladım ne yaptığımı doktora anlattım bana kanımda uyuşturucu bulunduğunu bunu yaparken de uyuşturucunun etkisinde olduğumu söyledi ağladım sadece ağladım başka birşey yapamadım yapacak başka birşeyim yoktu sonra doktor degerlerime falan baktı iyi olduğumu anlayınca içeriye polis çağırdı ifademi almak istediklerini söylediler sonra doktor cıktı yalnız kaldık herşeyi anlattım polisler ise bana sevgilin senden şikayetçi değil hiçbir ceza almanı ceza cekmeni istemiyor son sözleriydi bunlar sevgilinin bu durumda yapabileceğim birşey yok diyip çıktı orda saatlerce ağladım sonra tae geldi herşeyi öğrenmişti zaten beraber ağladık suçluydum ama o öyle düşünmüyordu veya bana bunu yansıtmıyordu ağladım kendime zarar vermek istedim tae izin vermedi hemşireyi çağırdı hemşire ve tae kollarımdan tuttular çırpındım kurtulmak istedim bagırdım ağladım sonra hemşire bana birşey enjekte etti gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı gözlerimi açtığımda ağlamak istedim ağlayamadım yapamadım yapamıyordum hiç birşey düşünemiyordum eve gittim evimize yalnız kalmak istedim intihar etmeyi denedim sonuç aynı o günden bu güne 3 senedir bu pişmanlıkla bu aptallıkla yaşıyorum yada yaşamaya çalışıyorum
